Κει στην Αρκαδική πύλη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, αυτό μου βγήκε...σιδηρόδρομος, αν θέλετε το διαβάζετε ευχαριστώ σας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρή καρδιά μου δεν μπορώ
το φως του Αποσπερίτη
στα χέρια μου να μην κρατώ
στης θλίψης μου τη σκήτη.

Εμπόροι βγήκαν στις κορφές
πούλησαν τα θυμάρια μου
τις παιδικές μου τις μορφές
που` χα προσκυνητάρια μου.

Μικρή καρδιά μου δεν μπορώ
γκρίζα να λεν τη γαλανή μου
αφήνω αράδες στο σταυρό
καρφί, κοντάρι η γη μου.

Κόβω ένα κλαδί ελιάς
ψηλά, πάνω στο Κοτρώνι
ένα κλαδί τρανής μυρτιάς
για τον Κολοκοτρώνη.

Κι όλο γυρνώ κι όλο γυρνώ
κει στην Αρχαία Μεσσήνη
πατώ το χώμα κι αγρυπνώ
στο παιδικό μου κομποσκοίνι.

Μαζεύω ένα άσπρο χαλίκι
στην ακριβή μου τη πλανεύτρα
κι όλο ουρλιάζουν, γύρω οι λύκοι
στη σκουριασμένη τη φαρέτρα.

Μαζεύω στάχυα τ` Αλωνάρη
μα οι μύλοι έχουν πια σιγήσει
χλωμό ετούτο το φεγγάρι
τ` αμπέλια, ποιος θε να τρυγήσει.

Μικρή καρδιά μου αιμμοραγείς.
πιάνεις στυμόνι, πιάνεις φάδι
ζητάς τα τέκνα της οργής
να γίνουν οικουμένης φάροι.

Φάροι, ένα νήμα να πιαστείς
μια ελπίδα να τρυγήσεις
στο γέρμα σου της διαδρομής
ροδιά μικρή μου, μην λυγίσεις.

Μην τον εδώσεις τον ανθό
στων βαρβάρων μαχαίρια
αυτοί σταυρώσαν το Χριστό
έχουν αίμα στα χέρια.

Παλεύω με τους λογισμούς
κι όλο μπαλώνω ένα ξέφτι
μετρώ τριγύρω αριθμούς
κι ένα περήφανο λαό...ικέτη.

Μικρή καρδιά ...τα περιστέρια
έχουν μια θλίψη από καιρό
λιόκλαρα δεν κρατούν στα χέρια
γκρίζο τοπίο και λερό.

Κι όλο γυρνάς κι όλο γυρνάς
στις παιδικές τις θύμησες
επαναστάτες δεν ξεχνάς
μια λύτρωση αποθύμησες.

Του Ζέφυρου τη κόρη
ματώσανε!! καρδιά μου κλαις
δεν είναι τούτοι δω μαστόροι
στων αφεντάδων τις αυλές

Μετρούν, μετρούν κι όλο πουλούν
το χώμα σου, ψυχή μου
τα φυλλοκάρδια σου μιλούν
ξέφραγο αμπέλι !! η γη μου..

Μικρό σπουργίτι, περήφανο άτι
συ είχες για περφάνια
κει στο φτωχό το Μαυρομμάτι
μες στης ζωής σου την αφάνεια.

Τη γαλανή που κράταγες
θέριευες και ψήλωνες
μικρό ερίφιο, αγάπαγες
και Ελληνίδα δήλωνες.

Πέρασαν χρόνοι εκατό
θαρρώ γερνάει η καρδιά σου
το έγκλημα είναι ορατό
και κλαιν τα σωθικά σου

Ζωγράφισε καρδιά μου πουλιά
ζωγράφισε δυο γερανούς
μες στης νυχτιάς τη σιγαλιά
παιάνες λύτρωσης, ν` ακούς.

Ζωγράφισε χρυσό αετό
πάνω απ` το Βουλκάνο
περήφανο σταυραετό
στο μοναστήρι επάνω.

Στα ύψη, στη βουνοκορφή
στη Βουλκανιώτισα κυρά
κι άναψε μόνο ένα κερί
για της Ελλάδας τα ιερά

Κάνε το χέρι σου γροθιά
να σ` ακούν τα κύματα
για του λαού τούτα δεινά
γράφεις, λυγμού τα ποιήματα.

Χίλια χαρτιά κι άλλα χαρτιά
ποτάμι να κινήσει
να σβήσει τούτη πυροστιά
λαό, τρανό ν` αφήσει.

Ν` αφήσει την μικρή ελιά
κει δα στην Καλλιρόη
λεβάντα μου κι αγριελιά
στου πλάτανου το μπόι

Ν` αφήσει την μικρή ροδιά
κόκκινα να` χει ανθάκια
να γίνουν λάβα τα δαδιά
κρίνα και μανουσάκια.

Αχ!! φτωχή, μικρή καρδιά
στα μάρμαρα στη Μεσσήνη
νιούτσικα να δεις κλαδιά
να γράφουν πάνω...Ειρήνη.

Ειρήνη, Ψωμί, Γη, Λευτερια
ένας συρτός για το λαό
Ελλάδα μου χίλια κεριά
σ` έναν Ασίκικο χορό.

Κει στην Αρκαδική πύλη
σαν ξημερώσει Χαραυγή
ν` αλέθουνε σιτάρι οι μύλοι
για τις πληγές σ` όλη τη γη.

Κοτρώνι....άγονη αγροτική περιοχή στο χωριό μου
Μαυρομμάτι...το παλιό όνομα του χωριού.
Βουλκάνο....το βουνό μας, ψηλά στο χωριό.
Βουλκανιώτισα κυρά. η εικόνα της Παναγίας και το μοναστήρι μας.
Καλλιρόη...πηγή ( κλεψύθρα ) υπέροχη στο χωριό
Αρκαδική πύλη...μία από τις τέσσερις που σώζεται..

21--2--2018---
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2018