Το δάκρυ του περιβολιού Δημιουργός: Elen Louka Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το δάκρυ του περιβολιού
Το σπίτι στη πλαγιά μένει κλειστό
στης λήθης το κενό ψάχνει ουρανό
οι άνθρωποι του χρόνια κάπου στην ξενιτιά
η αμυγδαλιά κοντά δίνει παρηγοριά
Μένει η πορτοκαλιά θλιμμένη μοναχή
στην άδεια κρύα αυλή τα βράδια της πενθεί
τον ερχομό τους πάντα μια μέρα καρτερεί
ίσως φανούν στον δρόμο και τότε θα χαρεί
Μόνο κι αραχνιασμένο στα χόρτα βυθισμένο
ξερό πηγάδι, άδειο, χωρίς νερό, στυμμένο
σουκιές και λεμονιές ολόγυρα σκυμμένες
καρπούς τους δεν αγγίζουν νεράιδες οργισμένες
Κλαίει η κληματαριά, απάτητες κι οι στράτες
χορταριασμένες σκάλες δεν τις πατούν διαβάτες
κλειστά παραθυρόφυλλα μνήμες π ασφυκτιούν
πεζούλια σκονισμένα τον άνεμο καλούν
Ασίγαστος ο τράφος και το νερό που τρέχει
αμύνεται στης λησμονιάς το πέπλο που έχει πέσει
Μουντός και λυπημένος ο φούρνος στη γωνιά
δεν ψένει πια ψωμί ,γέρνει στη παγωνιά
Ψηλά τα Κεπαρίσσια κρατάνε Θερμοπύλες
ποτέ να μην πλησιάζουν τ΄ αφανισμού οι τορπίλες
η κυδωνιά δεν άνθισε μήτε κι η τζιτζιφιά
μια ερημιά που ρίζωσε στη γειτονιά βαθιά
Τάζουν στην Παναγιά μέγα χρυσό κερί
η αλλοτινή ζωή στην πόρτα να φανεί
την άνοιξη να φέρει με κάποιο περιστέρι
η θλίψη να χαθεί με της χαράς τ αστέρι
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2018 |