Στάχτη στον άνεμο

Δημιουργός: Δήμητρα

Καλημέρα σας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στάχτη στον άνεμο....


Χάρες και κούφια πράγματα δεν ζήτησα ποτέ μου
στη σιγαλιά του πρέπει μου κρυβόμουν μια ζωή
και εσύ ποτέ δε μίλησες για πόθους εαυτέ μου
μονάχα αφηνόσουνα στα όχι και στα μη...

Περνάνε όμως εποχές,τα χρόνια μου κυλάνε
κι άλλο το στόμα μου κλειστό να μένει δεν μπορώ
δε θα σου πω για τα πολλά που τόσο με πονάνε
παρά για μια υπόσχεση σ' ό,τι έχεις ιερό...

Σου είχα πει πως το κορμί σαν γείρει κουρασμένο
και σ' άλλους κόσμους μόνο του κινήσει να διαβεί
δεν θέλω σε δυο μέτρα γη να μείνει βυθισμένο
γιατί δε θα'ναι μπορετώ να παίρνει αναπνοή...

Σ'ένα δωμάτιο στενό με πόρτες ασημένιες
να καίει σ' άπειρους βαθμούς 'κει μέσα η φωτιά
και εγώ έτσι ατάραχα και δίχως να 'χω έννοιες
στερνή φορά σαν ξένη πια να ρίχνω μια ματιά....

Ύστερα σαν με κουβαλάς σε βάζο κρυσταλλένιο
ή μέσα σε ένα τσίγκινο αν θέλεις τενεκέ
να με προσέχεις να χαρείς κι ας είμαι τιποτένιο
κι ας είμαι δείγμα σημαδιού που μένει απο λεκέ...

Εκεί που ξέρεις να με πας κι όχι σε μέρος άλλο
-στης θάλασσας την αγκαλιά που τόσο αγαπώ-
κι όταν του ήλιου το φευγιό σου δώσει το σινιάλο
άσε με αργά να σκορπιστώ κι αντίο να σου πώ...

Στάχτη στον άνεμο εγώ αυτό που ονειρευόμουν
να σμίγω κάθε λιόγερμα με κύμα κι ουρανό
και η ψυχή σ' άλλο κορμί σαν βρεί οτι αρνιόμουν
θα 'ρθει,σαν να μ'αποζητά,να με βρει στο κενό...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2006