Θλιμενη ανοιξη

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθε η άνοιξη και εισαι μακρυά μου
κι`ουτ`ενας ηχος,ενα φως,μια χαραμαδα...
Παντου διαχυτη η μαγική σου αυρα
κι`ο πυρετός της στερησης σου στην καρδια μου.

Σ`ελεγα Μαρτη μου,μα πως να καταλαβεις.
Δεν εχεις νοιωσει του χειμωνα το μαραζι..
Αγονη στεπα η καρδια ,δε λουλουδιαζει
Βαριά τα σηματα του νου!πως να τα λαβεις.

Φως ιλαρο οι λαμπερες σου ηλιαχτιδες.
Στ`αστρα μ`ανεβαζαν,με το κορμι σου εξαντα...
Σ`επιστεψ`ανοιξη που θα`μενε για παντα
μα`συ δεν ησουν παρα μονο αλκυονιδες.

Θα φυγ`η ανοιξη,κι`ακόμα εσυ θα λειπεις.
Τωρα το ξερω πως ποτέ δε θα ξαναρθεις...
Πόσο πολυ σε λαχταραω,δε θα μαθεις
ουτε θ`αγγιξεις τις βαθιές ουλες της λυπης.



Καλο μηνα-καλη ανοιξη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2018