Ψηλά πέτα ψυχή μου, πιο ψηλά

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γέμισε ο κόσμος απόψε Σαλονίκη
κι ανάψανε χλωμά τα αστέρια πάνω
βουτά ο ήλιος μες το κύμα σαν αγρίμι
μια νύχτα σαν ετούτη ας πεθάνω

Ένα ταξίδι ως τα πέρατα του κόσμου
απέραντος ορίζοντας χαράζει
τα χρώματα φυλάκισαν το φως μου
κι ο έρωτας κουρνιάζει στο λιμάνι...

ΡΕΦΡΕΝ
Ψηλά πέτα ψυχή μου, πιο ψηλά
να δεις τα δάκρυα που φτάνουν
για όσους ζουν κι ίσως δεν ζουν πραγματικά
τα λόγια αυτά το ξέρω πως δεν φτάνουν
Ψηλά πέτα ψυχή μου, πιο ψηλά
να δεις τ' αστέρια που κοιμούνται
όσοι αγαπιούνται κι όμως ζούνε χωριστά
έχουνε μάθει την ζωή να μην φοβούνται...

Τα φώτα της παλιά Αριστοτέλους
κι οι μυρωδιές των λουλουδάδικων μεθάνε
όσοι δεν χώρεσαν στου όνειρο το τέλους
στα καπηλειά μες στα λαδάδικα γλεντάνε....

Μια ανυπότακτη στιγμή αγριεμένη
στους δρόμους σαν αδέσποτο γυρίζει
ερωτική η πόλη και από έρωτα πεθαίνει
στον πύργο το λευκό η μέρα αρχίζει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2006