Έλατε κομμάτια αυτού του κόσμου

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

να εκμεταλλευτούμε ένα νέο παράδεισο!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφεντάδες, πριγκίπισσες και βασιλιάδες
ελάτε, κρατήστε ο ένας το χέρι του άλλου
και στο δύσβατο μονοπάτι του χρόνου
ας βρούμε έναν κόσμο που να μας χωράει όλους.
όλους εμάς, που στις καρδιές μας βασιλεύει το καλό, το κακό και η μοχθηρία
σ' όλους εμάς που κλαίμε για το παρελθόν και καίμε το παρόν στο βωμό του αποχωρισμού
σε όλους εμάς που αγκαλιάζουμε την καταστροφή και την βοηθούμε να αναπαράγεται συνέχεια
και σαν φονική επιδημία να απλώνει τα πλοκάμια της σ' όλη τη γη
σ' όλους εμάς που χαμογελάμε σ' αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη
το οποίο δεν είναι άλλο απ' το φασματικό αποτύπωμά μας
που σύντομα θα γίνει καπνός
έλατε, όλοι εσείς, κομμάτια αναπόσπαστα του πλναήτη αυτού
να αναζητήσουμε έναν νέο παράδεισο να εκμεταλλευτούμε...
(Αφεντάδες)
σε ποιο παράδεισο να ζήσω, που έχω ήδη εκμεταλλευτεί
τούτη τη μικρή κοινωνία, με φόρους συνεχείς
δεν αγκαλιάζω το κακό, ούτε το αναπαράγω
απλώς του δίνω αφορμές να με κατατρέχει
αυτός ο παράδεισος είναι ιδανικός
για να ριξούμε άγκυρα για νέες εκμεταλλεύσεις
τόσα πλούτη και χρυσάφια
πού θα τα βρω, αν ταξιδέψω σε μέρη μακρινά
σε γη άγνωστη, με αφιλόξενα φεγγάρια
και πού θα ζήσω εγώ, ποιανού το αίμα θα πιω;
(Πριγκίπισσες)
εμείς έχουμε μάθει στα λούσα και στις ομορφιές
σε πολύτιμα διαμάντια, ρουμπίνια, πέτρες μοναδικές
και τώρα θα πάμε σε μια άγνωστη γη
όπου όλα έχουν αλλάξει;
πού θα βρούμε εμείς μικρούς πρίγκιπες να ερωτευτούμε
πού θα βρούμε νεόπλουτους να εκμεταλλευτούμε
έναν καθρέφτη να θαυμάζουμε τα δυο μας μάτια
που λάμπουν σαν φεγγαρόπετρα στης γης το δαχτυλίδι;
εδώ στη γη θα μείνουμε, να βρούμε κι εμείς λίγη τύχη
που καταδικαστήκαμε να μένουμε όμορφες και ανέγγιχτες
(βασιλιάδες)
εμείς έχουμε μάθει να διοικούμε ανθρώπους
που δεν γνώρισαν τη λέξη ζωή
τους παίρναμε χρήματα και τους κοροιδεύαμε
και τώρα θα τρέξουμε σε ξένες χώρες, να βρούμε άδεια μέρη;
χιλιάδες αποθήκες με πολύτιμα χρυσάφια
και πολλές βασιλοπούλες με μάτια ζαφειρένια
μια άστατη ζωή, που δεν θελήσαμε να αλλάξουμε
θα μας την αλλάξει ένα ατέλειωτο εγώ;
(αφηγητής)
εσείς ποτέ δεν θελήσατε να αλλάξατε τις ζωές σας
γιατί μάθατε να πεθαίνετε αργά
και να σκοτώνετε καθετί ανθίζει σαν λουλούδι γύρω σας
ελάτε απλοί άνθρωποι, να έρθετε μαζί μου
να βρούμε έναν νέο παράδεισο να ανθίσουμε
όπως έναν κήπο με χιλιάδες ξερόχορτα...!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2006