Μαύρο διαμάντι

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Ένα παραμύθι με χαρούμενο τέλος, όπως πρέπει να συμβαίνει!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απ'τη Νουβία σας πήρανε γυμνές, σκλάβες ογδόντα,
διαμάντι μαύρο, γέννημα της χώρας του Σαβά,
σαν την αρχαία βασίλισσα μπροστά στο Σολομόντα,
που μια φοράν αγάπησε, μα πλήρωσε ακριβά.

Απ'το λαιμό σας δέσανε απάνω στις φελούκες,
ο καπετάνιος φώναζε, απ'το κρασί στουπί,
στερνή φορά που αντίκρυσες τη μιαν αγάπη πού 'χες,
μαστιγωμένος να τραβάει για κάπου αλλού κουπί.

Σα φίδι μες στην έρημο γοργός κυλούσε ο Νείλος,
δάκρυζες σα σκεφτόσουνα μέλλον και παρελθόν,
σαράντα εμέτρησες φορές βγήκε καινούργιος ήλιος,
ώσπου τα τείχη τα ψηλά φανήκαν των Θηβών.



Σε μάγεψαν τα χρώματα, της πόλης οι οβελίσκοι,
πράγματα τέτοια εσύ ποτέ δεν τά 'χες ξαναδεί,
μες στην αυλή της Ίσιδος σε κάμαν οδαλίσκη,
ορφανεμένο δεκαεφτά χρονών, μικρό παιδί.

Δάφνες σού ντύσαν το κορμί, στολίδια στα μαλλιά σου,
προσκύνημα στου 'Αμμωνος τον πορφυρό ναό,
ποιά τύχη τό 'θελε θαρρείς και στάθηκε μπροστά σου
άναυδος ο πρωτότοκος ο γιος του Φαραώ.

Ποτέ δεν τον αγάπησες, τέτοιο κακόν αφέντη,
κι ευχόσουν να τον έτρωγαν του 'Ανουβη οι σκορπιοί,
σ'ένα τρελό από τα πολλά του παλατιού του γλέντι,
φαρμάκι με τα χέρια σου τού τό 'δωσες να πιεί.



Κυνηγημένη ξέφυγες στου φεγγαριού το ασήμι,
η μοίρα σου πώς άλλαξε, από βράδυ σε πρωί,
χάθηκες μες στην έρημο και ζούσες σαν αγρίμι,
ζωή σκληρή και δύσκολη, μα ελεύθερη ζωή.

Στο πρόσωπό σου πνιγερός, καυτός φυσούσε ο λίβας,
και την ψυχή σου θά 'δινες για μιας χουφτιάς νερό,
δεν πίστευες στην όαση σαν έφτασες της Σίβας,
τέτοια χαρά, θα τη θυμάσαι ακόμα για καιρό.

Με καραβάνι ξενικό, φωνή γλυκιά του νότου,
πίσω στη χώρα του Σαβά, στου Νείλου την πηγή,
πορεία ανάποδη απ'αυτή του ταξιδιού του πρώτου,
γονάτισες και φίλησες με δάκρυα τη γη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2004