Τα φεγγαρολούλουδα τα κρίνα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά εγώ ομολογώ δεν είμαι, πονάει η καρδιά μου και γράφω για να ξεχάσω, ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν σβήσαν τα φώτα
της Λαμπρής των ανθρώπων
κι έχεις ένα αγκάθι ακόμα
έχεις μια πίκρα στο στόμα.

Μικρή, ασήμαντη και λίγη
στην επωνυμία του κόσμου
σαν σου τρέχουν τα δάκρυα
κρύβεις το πόσο πολύ
σε πνίγουν τούτα βράδυα.
Χίλιοι τόνοι λάσπη
στη καρδιά σου
όλα της γης, συρματοπλέγματα,
δικά σου.

Σαν σβήνουν τα φώτα
χορτάτοι εμείς, χορτάτοι εσείς
τα σήμαντρα χτυπούν
το Χριστός Ανέστη.
Σιωπή..δεν μιλάς,
βαρβαρότητας οι πνιγμοί
και λες, το θεό σου
ψεύτη.

Μήτε θέλεις να γονατίσεις
μήτε θέλεις να προσκυνήσεις
μήτε Χριστό ν` αναστήσεις
μονο τη φρίκη να σβήσεις.

Στοιχειωμένα τα φώτα, της Λαμπρής
όπου γης,
στην οικουμένη της πληγής.
Κι είσαι τόσο μικρή, ανώνυμη
κι ασήμαντη.
Μια μάνα στη πλάση..
δεν ειν Θεός να δικάσει.

Τα Φεγγαρολούλουδα, τα κρίνα,
τα σπλάχνα και η γεμάτη σου
αγκαλιά
Χριστός Ανέστη, τ`
άσπρα κεριά.

Σβήστηκαν χθες, σβηστήκαν
έμειναν άδεια τα χρυσά
μανουάλια,
μον.....ένα τοσοδούλικο
πλασματάκι.
Μέρα Ανάστασης
έσκασε ναι έσκασε
κει που χορεύουν
οι δράκοι.

Φταίει αυτός, φταίει ο άλλος
ο Γέρακας!! ο μεγάλος,
κι ένας, δυο, σαρανταδυό
γέροι, μικροί, μεγάλοι,
τα μωρουδέλια...
στων τρανών, πάντα
τα φραγγέλια.

Βουβοί θεατές, σαν σκάνε
οι μύγες,
που εσύ παιδιά τα είδες.
Στης Ανάστασης καντηλέρια,
με μάσκες μες στα χέρια.
Σκασμένα, θεοί! σκασμένα
τα γιασεμάκια τ` ανθισμένα.

Κι όσο χτυπούν τα σήμαντρα
όλοι λεν, η αγάπη
εσβύσθει το φεγγάρι εχάθει,
αργύρια μ` αίμα γράφει.

Εσβήσθησαν οι αριθμοί
κι όλοι ρωτούνε, πόσοι?
Πόσοι του Σαρίν πνιγμοί!
κι έχει ο θεός να δω΄σει.

Είναι μακριά πολύ μακριά
μεις, έχουμε Λαμπρή
έχουμε κόκκινα κεριά
έχει ο Χριστός αναστηθεί.

Τα γιασεμιά τα κρίνα
έσβησαν..από ασφυξία
μα ειν μακριά, πολύ μακριά
σε μια κάποια Συρία.

Μέρα Θεού κι Ανάστασης
Σαρίν...φριχτά σκοτώνει!!
μάυρο..τελευταίας παράστασης
στης Αχερουσίας, σκόνη.

Μικρά ξεπεταρούδια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
σεντόνια και κιβούρια
πολλά του θεού τα ελέη.
Μια μάνα όταν κλαίει.
Ποιος θα της δώσει το αίμα..
ποιος θα της δώσει την ψυχή.
Στις ειδήσεις, ένατο θέμα!!
Γραμματείς και Φαρισαίοι!
Μάνας...
Η κραυγή.

10-4-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2018