Ανήκεστος βλάβη

Δημιουργός: Απεριόριστος

Καλημέρα και χρόνια πολλά!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανήκεστος βλάβη

Το δικό μου σύμπαν δε γεννήθηκε από κάποια μεγάλη έκρηξη,
υποψιάζομαι ότι προϋπήρχε, προτού ακόμα γεννηθώ,
μέσα στο κοσμικό αβγό της ανυπαρξίας μου.
Υπάρχω, μάλλον, ως ον εκ του μη όντος της οντότητάς μου
και κάπως έτσι πορεύομαι σε όλη τη ζωή μου.
Διετέλεσα, κάποια φεγγάρια, το πολωμένο σκότος
του σπαθιού των Τζεντάι, την τύφλα μου ξορκίζοντας
με ύμνους και ωδές προς τον άπειρο κόσμο των άστρων.
Υποδύθηκα, κατά καιρούς, το βαθύσκιωτο καλοκαιρινό δάσος
για αποσταμένους οδοιπόρους των ονείρων,
μα τώρα πια συρρικνώθηκα δραματικά προς χάριν της πράσινης ανάπτυξης.
Μυστικιστής απλοϊκός, μέχρι αηδίας θα έλεγα,
θιασώτης των μεγάλων, των ωραίων και αληθινών
που ωστόσο δεν μπόρεσα ποτέ να τα κατανοήσω σε βάθος.
Μυωπικός Δρυίδης μιας ανύπαρκτης Θεογονίας,
αλόσαυρος μιας παγετωνικής εποχής, ξένο σώμα του καιρού μου.
Αυτοσυναρμολογούμαι στα εξ ων διαλύθηκα
κάθε που το βραδυφλεγές πυρ της άμωμης ευήθειάς μου
με μετατρέπει σε στάχτη και αποκαΐδι των ψευδαισθήσεών μου.
Υπάρχω ακόμα και θα υπάρχω όσο αυτή η βλακεία μου
με ανασύρει καθημερινά από τη μέσα μου άβυσσο,
στον κόσμο των ζωντανών απολιθωμάτων, στη ράχη της γης.
Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν τους πορεύομαι πλέον,
υποταγμένος στα μεγάλα στίφη της αρχέγονης αγριότητάς τους.
Μεταλλαγμένος πτερόσαυρος σε σύγχρονο χαμαιλέοντα,
τραγουδώ και η γλώσσα μου εκτοξεύεται
προς άγραν τεχνολογικής τροφής.
Υποδύομαι τον μέλλοντα ποιητή που αυτομόλησε
στο εχθρικό στρατόπεδο των σύγχρονων κομψόγναθων.
Κατάφερα, επιτέλους, να συντηρούμαι
με την ανήκεστη βλάβη της πραγματικότητας. Έως θανάτου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2018