Τώρα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τη νύχτα που δε φαίνονται ακόμα οι φωτιές
ωραίος με αλυσίδες και με πέτσινα στενά
χωρίς κανένα κόκαλο που μέθυσα ξανά
χορεύω να χαθούν τα κοίλα κι οι γραμμές
στον ώμο ανάμεσα και στον λαιμό
μια φλέβα χτυπώντας βασταέι το ρυθμό
εκεί όπου γυρεύω τις δικές σου μυρωδιές

συντρίβω τα γυαλιά της λογικής
και βγαίνω στ’αστέρια να σεργιανήσω
σε φωσφορίζοντα νερά να περπατήσω
και σαλταδόρος στην ευλογία της ζωής
τα σταφύλια της χαράς πατώντας με μανία
με τη σφενδόνη ν’αφανίσω τη δειλία
δεν είναι αργά πολύ για να με θυμηθείς

τώρα που συνήθισα στα δαγκώματα σκορπιών
θέλω να μιλήσω να πάρω μια μορφή
θέλω στα μέτρα μου να σπάσω τη σιωπή
που νάβρω ένα κρανίο των σοφών
καθώ ξυπνάω τεθλασμένος και μικρός
να δώ της λάμψης σου το τόσο φώς
ν’ακούσω και τον ήχο των απαντοχών

με την ορμή την ίδια τώρα πολυ βαθιά
που τ’αποφάσισα εγώ και λίγο αρματωμένος
χαράς κραυγή μεγάλη τριγυρνάω λιμασμένος
φέγγουν εκεί τα κάλλη σου οπούχω τη θωριά
στης άνοιξης το πρώτο που φαίνεται λουλούδι
εσύ με την εικόνα σου,αρχίζω το τραγούδι
ορμώ και σ’αγκαλιάζω που θέλεις τα φιλιά


ΠΑΧ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2018