Φεύγεις

Δημιουργός: Martyr, Nikos Ποταμούσης

Όπως φεύγει κάθε τι ελεύθερο, αδάμαστο και αληθινό ..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νύχτα κρύα σαν και αυτή, από μετάξι
Πως γίνεται η πένα απόψε να νυστάξει;
Στις φλέβες της κυλά επάγρυπνο μελάνι
Τα χνάρια της εκεί, όπου κανείς άλλος δεν φτάνει

Ο χρόνος κύλησε & έμοιαζε με χάδι
Έγινε η ανάμνηση, σκιά μες το σκοτάδι
Τρίτης ξημέρωμα & λίγο πριν χαράξει
Ο κόμπος έγινε θηλιά, της απουσίας πράξη

Ψάχνω τα λόγια τα σωστά
Μα στο χαρτί η λέξη άδεια
Στου κόσμου τα ανείπωτα μπροστά
Γεμίσανε και αυτή θαρρείς σημάδια

Φεύγεις, σαν το λεπτό που γρήγορα αλλάζει
Σε ένα πριν και ένα μετά
Που δίχως φρένα πια καλπάζει.
Φεύγεις και ο χρόνος μου ζητά
Την κόλλα αυτή να σκίσω
Στέκει απ'την άλλη και κοιτά
Αναμνήσεις που νωπές θα τις αφήσω

Φεύγει, χαμογελά & πάει να δακρύσει
Μα είναι ξέρω δυνατή ποτέ δεν θα λυγίσει
Το θάρρος στην καρδιά της κουβαλάει
Με τη ψυχή & όχι τα μάτια σε κοιτάει

Φεύγει, και θάμπωσε στο τέλος το μελάνι
Το δάκρυ, λύτρωση σε ετούτη την πλεκτάνη
Για όσους φεύγουνε και πίσω δεν γυρίζουν
Και έχουν κάτι αληθινό, για πάντα να θυμίζουν ..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2018