Ξυπόλυτη η ζωή μου ταξιδεύει

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με ισορρόπησε μια νύχτα σ' ένα δάκρυ της
κι ήταν βροχή όλες οι λέξεις που μου βγήκαν
μία ζωή τραβώ κουπί για το γινάτι της
μα αυτά που ήθελα ακόμα δεν φανήκαν...

Σαν ένας φάρος που το φως του κομματιάστηκε
πάνω στις πρίμες μεθυσμένων μαύρων πλοίων
η μοναξιά μου σ' ένα όνειρο ξεχάστηκε
κι εγώ φωτάκι αστικών λεωφορείων...


ΡΕΦΡΕΝ
Στα γόνατα η κούραση με λύγισε
ξυπόλυτη η ζωή μου ταξιδεύει
φθινόπωρο απότομα μου μύρισε
και ψάχνω ό,τι χρόνια με γυρεύει.
Στα όρια πλανιέμαι της ορφάνιας μου
σκαλίζω με το πόδι μου την άμμο
θερίζω τους καρπούς της περηφάνιας μου
σαν χώμα που δεν πέφτει πλέον χάμω...

Λούζω με στάχτη των ματιών το άδειο κοίταγμα
κι έτσι θολά βλέπω καλύτερα τον πάτο
όσα κι αν διάβασα δεν έμαθα το δίδαγμα
κι οι καληνύχτες μου δεν πάνε παρακάτω...

Μένω στα ίδια που για χρόνια μόνος έχτιζα
κάστρα μεγάλα των αντρών οι ονειρώξεις
μια ζωή σ' έναν διάδρομο την έζησα
σαν ουρλιαχτό από καπνό στις δεξιώσεις...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2006