Πρωινό δάκρυ

Δημιουργός: Angelos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βάλσαμο το δάκρυ μου,
για την ψυχή μου και το σώμα μου.
Όπως το νερό θρέφει την ρίζα, έτσι κι αυτό εμένα.
Γίνεται γέφυρα στην ζωή μου
που με πάει απ'τον χειμώνα στην άνοιξη.

Μόνο εσύ θα με αναγνώριζες στο πλήθος.
Μόνο εσύ θα άκουγες τον ψίθυρό μου την νύχτα.
Μόνο εσύ θα καταλάβαινες τα λυπημένα μου μάτια.
Μόνο εσύ δεν θα στεκόσουνα ανήμπορη μπρός μου.

Πόσο ανυπεράσπιστος κι αθώος φαντάζω μπροστά σου!
Με μιά σου λέξη μπορείς να με σκοτώσεις,
και να εμποδίσεις τα όνειρά μου να φτάσουν στον ουρανό.
Φοβερό! Τρομάζω μόνο που το σκέφτομαι...

Ανεξήγητο μα αληθινό. Δεν αντιδρώ όμως,
κι ας με τυρρανά αυτή η σκέψη.
Απάθεια. Αυτή η ευλογημένη απάθεια που με σώζει.
Με αυτήν αιχμαλωτίζω τον πρωινό ήλιο,
με αυτήν δεν φοβάμαι πια το σκοτάδι.

Με αυτήν δεν κρυώνω πια το χειμώνα.
Με αυτήν στεγνώνω τα δάκρυά μου.
Με αυτήν προστατεύω τον κήπο μου.
Με αυτήν διατηρώ την γαλήνη.
Με αυτήν κρατώ τα όνειρα και την αγάπη.
Την αγνότητα. Το τραγούδι.

Αλλά αλοίμονο είναι λειψή!
Όσο κι αν πολεμώ την φωτιά, πάντα καίγομαι.
Όσο κι αν πολεμώ τον πόνο πάντα πληγώνομαι.
Σπάω τις πέτρες που έρχονται πάνω μου
αλλά τα θράυσματα με λαβώνουν.
Σκούριασε κι αυτή πια!

Μόνο το όνειρο και η αγάπη μου έμειναν τώρα.
Σαν ορφανά με κοιτάνε αναζητώντας προστασία.
Δεν θέλουν το μέλλον τους να είναι ο θάνατος.
Δεν θέλουν να πονάνε.
Και η φωνή τους γίνεται ψίθυρος μέσα μου.

Αλλά εσύ την ακούς.
Δεν έχω δύναμη πια να φωνάξω
αλλά εσύ διαβάζεις τα θολά μάτια μου.
Δεν κάνεις ερωτήσεις.
Μόνο απλώνεις το χέρι σου και λάμπεις.
Κι εγώ μετρώ την αιωνιότητα με την ανάσα σου.
Και σ' αγαπώ.
Σ'αγαπώ όπως τους όμορφους λογισμούς.
Όπως η θάλασσα τον άνεμο.
Όπως τα αγάλματα αγαπούν την σιωπή.
Όπως ο ταραγμένος την γαλήνη.
Όπως η αγωνία την λύτρωση.

Όπως το φεγγάρι τ' αστέρια.
Όπως ο ήλιος τον γαλάζιο ουρανό.
Όπως το όραμα την ελπίδα.
Όπως η φαντασίωση την προσμονή.
Όπως ο ποιητής τις όμορφες λέξεις.

Και η αγάπη μου αυτή τέμνεται απ'το άπειρο.
Και δεν φαίνεται τέλος σ'αυτή.
Δέν έχει γωνίες, ούτε καμπύλες.
Απλά είναι ένας απέραντος δρόμος.
Μια μουσική για πολύ ευαίσθητες ψυχές.
Που την ακούς και λές αχ! να μην τελειώσει!
Αχ! να κρατήσει για πάντα.

Και ναι έτσι θα γίνει.
Αυτή η αγάπη δεν θα τελειώσει ποτέ!
Δεν θα πεθάνει ποτέ! Και συ το ξέρεις αυτό.
Και χαίρεσαι. Και ζεις μέσα σ'αυτή για πάντα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2004