Ένα βαρκάκι το δείλι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σήμερα σας γράφω εκθεσούλα!!!! να νιώσω κάτι δεκαετίες μικρότερη, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έφυγε και τούτος ο Χειμώνας.
Χθες ήρθε το σπουργιτάκι που έχει φωλίτσα
στο διπλανό κεραμίδι.
Έφτασαν δυο χελιδονάκια στα καλώδια της ΔΕΗ,
βγήκαν στην αλάνα ένα σωρό παπαρούνες
κι οι μυγδαλιές έδεσαν καταπράσινα τσάγαλα.
Άνθισαν γύρω στους κήπους οι τριανταφυλιές
σ` όλα της γης τα χρώματα.
Στον απέναντι κήπο οι λεβάντες μες στο λιλά
τους φουστάνι, είναι ονειρεμένες.
Ανοίξαμε τις πόρτες κι ήρθαν χίλια πουλιά
χίλια κελαιδίσματα.
Το βράδυ κλαίει μια κουκουβάγια στο πεύκο,
κανείς δεν την φοβάται πια..έχουμε από καιρό
μεγαλώσει.
Ένα τριζονάκι ψηλά έχει στήσει κι αυτό τρανό χορό.
Τα σαμιαμίδια της ευτυχίας σουλατσάρουν ήσυχα
στον τοίχο.
Περπατάμε ξυπόλητοι, μια μικρή ευτυχία του τίποτα.
Οι μαργαρίτες της Άνοιξης χάνουν σιγά- σιγά το
χρυσό τους το φουστάνι.
Αύριο θα μαζέψουμε τις επάρατες!!! τις σόμπες
αναμνήσεις φτωχής ζωής, στα άγουρα μας χρόνια.
Θα μαζέψουμε και τα καλά χαλιά μας, αναμνήσεις
μιας δανεικής πλούσιας ζωής.
Στο τραπεζάκι μια κάλα κίτρινη σε γλαστρούλα
είναι όλα τα όνειρα του ανθρώπου μαζί, θεσπέσια!!!
την έφερε ο σύντροφος ζωής, την κοιτάς και
χαίρεσαι ..σαν μικρό παιδί.
Σήμερα...μόνον εσύ θα κάνεις την αγορά του αιώνα
τρανή..5 καινούρια παιδικά σπορτεξάκια με φως
και λουλουδάκια, θα γελούν τα κούτσικα και θα
πας ταξίδι, ένα ταξίδι στο γελαστό μουτράκι
της παιδικής σου πληγής
Κι ας σου μιλούν οι τρανοί για τις αγορές!! της γης
ξέρεις καλά, ότι έχουν τιμή! τα ξυπόλητα αγγελούδια
διψασμένα ,κρινάκια κατά γης..
Το φεγγάρι γελά, πάντα γελά, ποιος μπορεί να μας
πάρει τα φεγγάρια?
Τ` άστρα,είναι όλα δικά μας, δεν μπορεί κανείς να
μας κλέψει τ` άστρα.
Το πρωί ο θεός Ήλιος σε χαιρετά, σκεπάζοντας
όλο το γκρίζο της πολιτείας
Δεν μπορεί κανείς να σου αρπάξει τον ήλιο,
τον Ηλιάτορα της λιόχαρης, της Ηλιογένητης.
Ξαστερώνει...κάπου μακριά γυαλίζει η μάγισσα
στα ασήμια χρώματα της.
Καλοκαιριάζει, ξημερώνει κι
έχεις πουλιά
στη σιγαλιά
έχεις βιολιά
Έχεις όνειρα, αναμονής για την μελωδία της ευτυχίας
Θα` χεις δικό σου..ένα κοχύλι
ένα γλάρο ψηλά
ένα βαρκάκι το δείλι
κύμα να σε φιλά.
Έχεις δικό καντήλι...
Σαν σε προσμένει η θάλασσα, ειν δικά σου
του Θεού τα θάματα.
Δικά τους επί ματαίω
αργύρια και μαλάματα..

26-4-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-04-2018