Μακριές γραφές και νήματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ένα από τα κουνελοποιήματα...στο τζάκι, να είστε καλά ευχαριστώ πάρα πολύ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ μιλώ με ποιήματα
για να μ` ακούνε τα πουλιά
κι ειν τούτα τα γραφήματα
της ψυχής μου η μιλιά.

Μιλώ το δείλι την Αυγή
μιλώ σ` ένα κοχύλι
μιλώ για ανθρώπινη πληγή
κι όσα δεν λεν τα χείλη.

Μιλώ στ αστέρια τις βραδιές
σ` ένα βιολί να παίζει
για της ζωής τις χαρακιές
για ένα αδειανό τραπέζι.

Μιλώ, μ` ακούνε τα πουλιά
που φεύγουν διαβατάρικα
μιλώ μέσα στη σιγαλιά
για όσα της γης τα άδικα.

Σαν δεν μ` ακούν τα κύματα
γράφω μια άσπρη σελίδα
να φτιάξω χίλια ποιήματα
για την γλυκιά πατρίδα.

Γράφω, μιλώ σε στίχους
να μου αδειάσει η ψυχή
κι όσους τριγύρω τοίχους
να τους γκρεμίσω μοναχή.

Εγώ δεν γράφω ποιήματα
έτσι για να τα γράψω
μοναχικά χειροκροτήματα
όταν θέλω να κλάψω.

Μελάνια έχω φίλους
τ` άσπρα μου περιστέρια
λαμπρούς χιλιάδες Ήλιους
των αλλων τα νυχτέρια.

Σαν μου στερεύει ο αέρας
γίνομαι γερανός στα ύψη
φιλί καλής μητέρας
τίποτα μην του λείψει.

Εγώ δεν γράφω ποιήματα
για να τα μάθει η πλάση
μακριές γραφές και νήματα
κι όπου η ψυχή μου φτάσει.

Τούτο το μολύβι μ` έσωσε
για όσα δεν αντέχω
για όσα πολλά μου έδωσε
στους λογισμούς μου τρέχω.

Και..δεν μιλώ, πια, γράφω
σημαδεύω τα χαρτιά
μια ιχνογραφία να` χω
να γράφει, πυροστιά.

2----5--2018-
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2018