Το μικρό τραγούδι της Παρασκευής

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

..από την Ψάθα με αγάπη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την άνοιξης οι στάχτες στα πλεμόνια
μα στην καρδιά μου μια άγρια μουσική
που βγάζουνε τα σπαθοχελιδόνια
πρόσφυγες που σκορπίζονται στη γη
σα γρέζια από του Ήφαιστου τ’ αμόνια
που έπλασαν μια ψυχή στη φυλακή


Η προτομή του ονείρου έχει ματώσει
από το ενενήντα και μετά
στο Βελιγράδι με έχουνε στοιχειώσει
και από το Χαλέπι ακούω ουρλιαχτά
φριχτό κεφάλι στάμπα σ’ ένα γρόσι
και οι θάλασσες μας , γράμματα ψιλά.


Οι συγγενείς μου όλοι ήταν νομάδες
αι φίλοι μου δεν βρήκαν ερχομό
αι αγάπες μου κρατούσαν τρεις βδομάδες
κι εγώ είχα μία ακόμη να σκεφτώ
από του χρόνου τις στενές τις χαραμάδες
πώς θα μπορέσω ακόμη να τους δω


Μα μόνο το θεριό ξαναερχόταν
που ήταν θαμμένο σε μάντρες υλικών
στη γλώσσα μου μιλούσε κι υποσχόταν
την σύναξη δώδεκα αστερισμών
για έναν φίλο που δεν θα με αρνιόταν
και για ένα χάδι στο μέσο δυο σταυρών


Κι ανήκοντας στο γένος των ανθρώπων
του φονεμένου αγγέλου το παιδί
συχνάζει στα καφέ των Άγιων τόπων
στην Παλαιστίνη μαθαίνει το ραμί
και μπαινοβγαίνει στο άντρο των Κυκλώπων
μα δε μου δίνει κι εμένα το κλειδί


Να ανοίξω και να φύγω για τη δύση
πολύ μακριά απ’ τον σχηματισμό
να βρω φωνή που θα μου τραγουδήσει
να ασπρολογεί στον έρμο διχασμό
να πιάσει δάκρυο και μ’ αυτό να χτίσει
το ένα λουλούδι , το δίχως μαρασμό.



{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2018