Θασοσ

Δημιουργός: sakti, Καιτη

Και ξεμείναμε εδώ, χωρις παράδεισο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην αμμουδιά σου την κρυφή
σαν οιωνός να με καλεί
κι είμαι τριγύρω σου παντού
μικρή νεράιδα του γιαλού.

Ήχοι και χρώματα ξυπνούν
χιλιάδες πόθους που ριγούν
κι είναι τα σώματα καράβια
που όλο σαλπάρουνε τα βράδια.

Έγινα θάλασσα από φως
κι έγειρες πλάι μου γυμνός
στο γελαστό σου καλοκαίρι
τάχα ποια μοίρα μ έχει φέρει.

Μπερδεύονται οι πεθυμιές
μες των χεριών σου τις γραμμές
κι αν ο παράδεισος υπάρχει
την αύρα του κορμιού σου θα χει.

Θέλω βαθιά να κοιμηθώ
έξω απ του κόσμου το ρυθμό
αφρό κι αρμύρα ν ανασαίνω
και τ όνειρό σου να υφαίνω.

Χάραξε πάλι η ζωή
τόσο ανάλαφρα απλή
στο μυστικό σου τ ακρογιάλι
που το φιλάει το μαϊστράλι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2018