Μην τα παρατάς

Δημιουργός: jenny

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καλό μου παιδί !αντέδρασε μην τα παρατάς!

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Από μικρό παιδί ήμουν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα. Πατέρας αριστερός ανάπηρος του εμφυλίου. Μητέρα ,που από τα δεκαέξι της πήρε τα βουνά ,αντάρτισσα. Τι περίμενες να βγει; Ατίθαση, ασυμβίβαστη, αγρίμι. Πέρασαν τα χρόνια μεγάλωσα, έφυγα και γύρισα από πολλές αριστερές συναναστροφές και μάχες. Τώρα τελευταία νοιώθω μία αφόρητη κούραση. Αδυναμία ψυχική και πολύ έντονη τάση αδράνειας. Δεν θέλω να κάνω τίποτα. Νοιώθω μία υπερβολική αγάπη για την ζεστή και ασφαλή θέση στο καναπέ. Η ψυχή και το σώμα μου, που πάντα αγαπούσανε την δράση και την συμμετοχή στα κοινά και στις μάχες για το δίκαιο του αγώνα, δηλώνουν παραίτηση. Παραμένω αδιάφορη διατηρώντας την σταθερή θέση του παρατηρητή των γεγονότων. Από μαχητής έγινα παρατηρητής και δηλώνω αμηχανία απέναντι στις αποφάσεις των άλλων. Αντιδράω μόνο όταν απειλούμαι άμεσα και επικίνδυνα για την ζωή μου. Σε ότι αφορά τα οικονομικά μου έχω εγκαταλείψει τις ελπίδες μου για δίκαιη απονομή των ευθυνών των ατελείωτων περικοπών της σύνταξής μου. Που να πάω και ποιό γραφείο θα μπορέσει να μου εξηγήσει για τι πρέπει να θυσιαστώ για τα λάθη των τόσων υπευθύνων. Τόσες κυβερνήσεις που πάντα θυσιάσανε τα λεφτά του κόσμου για να καλοπεράσουν αυτές. Με πόση ελαφρά καρδία κόψανε και θα το ξανακάνουν για να εφαρμόσουν τα ΄΄ σοφά και έξυπνα ΄΄ οικονομικά μέτρα. Βαρέθηκα να ακούσω δικαιολογίες, ,πέταξα την ζυγαριά των ευθηνών συμβιβάστηκα με τις απώλειές μου και σιωπώ. Τώρα απλώς παρακολουθώ που και πόσο χαμηλά θα πέσουμε, σαν χώρα και σαν λαός, στο βωμό των συμφερόντων. Ξημεροβραδιάζομαι μπροστά στις οθόνες τις πολιτικής επικαιρότητας. Θέλω να μάθω όλες τις λεπτομέρειες των συναλλαγών, των συμβιβασμών και των υποχωρήσεων για το καλό του τόπου. Ξέρω πολλά αλλά δεν αντιδράω πια. Αναλύω, παρακολουθώ και έχω το νου μου βουτηγμένη στην σιωπή.

Πατέρα πάντα με συμβούλευες να αντιδράσω. Να μην συμβιβάζομαι με την ήττα. Επέμενες ότι μόνο έτσι αξίζει να ζήσεις. Θυμάσαι, όταν έγινα 12 χρονών, κάποιος νεαρός με πείραξε ,στο δρόμο και εγώ αντέδρασα. Ναι! έδωσα ένα χαστούκι αλλά δέχτηκα και ένα χτύπημα τόσο βαρύ που δύο ημέρες το μάγουλό μου ήταν πρησμένο. Ήρθα στο σπίτι θυμωμένη και όταν έμαθες τον λόγο γέλασες καλοσυνάτα και μου έδωσες τα συγχαρητήρια σου. Εγώ παραπονιόμουνα, που παραμορφώθηκα και έγινα στόχο χλευασμού, και εσύ με καθησύχασες ότι ήμουνα άξια. Να είμαι η κόρη σου. Τόνισες ότι πάντα πρέπει να αντιδράσω στην αδικία και στις επιθέσεις πάσης φύσεως. Πατέρα κουράστηκα να περιμένω το θαύμα και τις επιτυχίες της θεωρίας. Απογοητεύτηκα από τις αποτυχίες εφαρμογής της στην πράξη. Δεν βλέπω φως! Τότε είχες δίκιο. Τώρα;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2018