Η καπετάνισσα

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εις του stixoi την αξία, την καλή μας Γεωργία.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ

Ήθελε λεύτερη να ζει,
και με μια φίλη της μαζί,
τ' άρματα 'πήρ' η Έλενα
Τ' αρματολίκι ξαναζεί!
Εγιν' ο τρόμος των Ναζί!
Την είπανε Τζαβέλαινα.

Νικήθηκε ο Ναζισμός.
Όμως, ο ντόπιος φασισμός
δεν σκύβει το κεφάλι.
Δώσαν' οι Άγγλοι τη γραμμή.
Αρχίσανε σκληροί διωγμοί,
και..στ' άρματα και πάλι.

Ήτανε πρώτη στο Μωριά,
σε ομορφιά και λεβεντιά,
η πρωτοκαπετάνισσα.
Δίνει φτερά η λευτεριά,
μα είν' τα βήματα βαριά,
όταν παλεύεις άνισα.

Και ηττηθήκαν' οι.. "κακοί".
Ευρέθηκε στη φυλακή,
μ' αυτός που την φυλάει,
τα κάλλη της λιμπίστηκε,
το είναι του φλογίστηκε,
και.. της χαμογελάει.

Μια 'μέρα που 'ταν στην αυλή,
του 'παν πως ήρθε εντολή,
πρωί να την ..."χαλάσουν".
Το εβασάνισε πολύ,
και πρώτο δώσανε φιλί,
τη νύχτα πριν το σκάσουν.

Άρχισε το κυνηγητό,
κι αυτοί επαίζαν το κρυφτό
στους λόγκους, σαν τσακάλια.
Μα το γραφτό, είναι..γραφτό,
κι όπως κρεμάνε το σφαχτό,
κρέμονταν...δυο κεφάλια!

Άλλος με μίσος τα κοιτά,
κι άλλος κοιτώντας τα, γελά,
καθώς μεθοκοπάνε.
Ελπίζουν, πως θα φοβηθούν
όσοι τη λευτεριά ποθούν,
και όσοι αγαπάνε.
------------------------
Τέσσερα μάτια ανοιχτά,
σε δυο κεφάλια κρεμαστά,
δύο αντρειωμένων,
μιλάνε σ' όλους δυνατά,
όμως δε φτάνει η λαλιά,
στ' αυτιά των πεθαμένων.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2018