Όνειρο και με τις δύο του έννοιες

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Όνειρο και με τις δύο του έννοιες</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Όνειρο και με τις δύο του έννοιες</b><p>Δημιουργός: vasiliska<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>“Στεκόμασταν, με δυσκολία, ίσως γιατί το βάρος μας πλέον ήταν τεράστιο. Ίσως πάλι ήταν αυτή ακριβώς η αίσθηση του βάρους λίγο πριν απελευθερωθείς για μια στιγμή μα και για πάντα.. λίγο πριν απογειωθείς. Το περιβάλλον άχρωμο, ασχημάτιστο και απροσδιόριστο μέχρι το άπειρο οπού μπλεκόταν με μια πυκνή ομίχλη’’<br />
<br />
‘’Σχηματίζαμε άθελά μας εάν κύκλο. Ίσως επειδή είχαμε την ανάγκη να ισαπέχουμε. Ίσως πάλι να ευθύνεται το φως που μας οδήγησε στην ολέθρια διάψευση κάθε κριτήριου διαφορετικότητας...Το φως που δεν ήταν πάρα ο καθρέπτης τον σιωπηρών χαμένων σκέψεων μας, σκέψεων των εκούσια αποσιωπούντων, των συνένοχων, τίποτα παραπάνω από την απόλυτη, λυτρωτική γνώση των εαυτών μας’’<br />
<br />
‘’Ολόγυμνοι στεκόμασταν αν μπορώ να θυμηθώ καλά. Αδύναμοι να κινηθούμε κοιταζόμασταν διαδοχικά χάνοντας σταδιακά την συνείδηση της ατομικότητας μας, την διαφορετικότητα μας. Εκφυλιζόμασταν σταδιακά και λυτρωτικά, σε μια ολότητα ειλικρινή και αδιαπέραστη. Γινόμασταν απλά εκφάνσεις του εαυτού μας, ένας κύκλος που έχανε το σχήμα του παραμορφωνόταν και γινόταν ένα άπειρο σημείο.’’<br />
<br />
‘’Ύποπτα σιωπηλοί όλοι μας. Ίσως γιατί τα λογία να είχαν πλέων τόσο λίγη σημασία. Ίσως πάλι απλά να μην μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Αδυνατούσα , να ξεχωρίσω της εθνικότητες, της ηλικίες...Ίσως ήταν αυτό το φως που είχε ξεπλύνει κάθε στερεότυπο μοτίβο ‘’Πλατωνικών ιδεών’’ από τον νου μου αδυνατώντας πλέων να μας διαχωρίσω.’’<br />
<br />
‘’Θα μπορούσαμε να είμαστε ο καθένας, ορκισμένοι εχθροί, απάνθρωποι εραστές, παντελώς άγνωστοι, συγγενείς, άσοφοι σοφοί, φτωχοί πλούσιοι. Δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ. Απλά δεχτήκαμε το δώρο, το φως. Δεν νομίζω να υπήρχε και εναλλακτική. Είναι αυτές οι λίγες στιγμές που ο κόσμος αλλάζει αδιαφορώντας παγερά για τις προθέσεις σου. Αυτές οι στιγμές προϋποθέτουν ένα φως που εμπεριέχει αλήθειες προσωπικές και αδιάψευστες που ευκολά ανάγονται σε συλλογικές και συνάμα λυτρωτικές. Αφοπλιστικά ειλικρινείς. ’’<br />
<br />
‘’Περί του περιεχομένου του φωτός;  Δεν μπορούσε να περιγράφει με λόγια και αλώστε κανείς μας δεν ένοιωσε την ανάγκη να το αποτυπώσει. Σημασία είχε η συνειδητοποίησή που μας οδήγησε μοιραία στις μεγαλύτερες νίκες μας. Απέναντι στον εαυτό μας, απέναντι στον θάνατο. Τώρα πια μπορούσαμε να δούμε τον εαυτό μας παντού και ξέραμε πως να μας βοηθήσουμε. Μα τελικά ήταν τόσο απλό..’’<br />
[I]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2018</td><td valign=top></td></table><br />