Οι τοίχοι μιλούν

Δημιουργός: Nemo, Odysseus Nemo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι τοίχοι μιλούν
κι εμείς τυφλοί, κωφεύουμε
βιαστικά
μες σε δρόμους, στάσεις και συρμούς.

Οι τοίχοι μιλούν
για μια πόλη - κελί
και ανθρώπους νεκρούς
που κοιμούνται
σαν να 'ναι ζωντανοί.

Γι' αγάπες κι έρωτες
μιλούν,
που 'μάθαν να πουλούν
τον κυνισμό
σαν βρεθήκαν γυμνοί
και είδαν την φτήνια της ενοχής
χωρίς ντροπή.

Οι τοίχοι μιλούν
για το χρήμα του κάθε εκβιασμού,
για την εκπόρνευση του κάθε καιρού
και την αθωότητα του παιδιού
που εκτελούμε στ' απόσπασμα
του κάθε "...και σήμερα",
του κάθε "αύριο...",
λίγο πριν την "καληνύχτα".

Ενίοτε,
κι αυτοί,
μ' έμπνευση στρυφνή
ακροβατούν στους λυρισμούς
ενός ονείρου,
ενός χαμού,
κι ας μιλούν, πάντα
για την σάπια ζωή
π' όσο στα χρώματα και να μπλεχτεί,
άσχημη σαν Μέδουσα 'ναι... νεκρή.

Για το γέλιο μας μιλούν,
που πάντα "πετρώνει"
μπρος στο κενό.
Αυτό το άδειο καθώς θέλουμε να βγει,
από τον τοίχο να σβηστεί,
να ξεχαστεί
η αλήθεια αυτή η πικρή, τόσο,
στην άσφαλτο γρήγορα σάμπως και χαθεί,
κάτω από χαλιά
και σε κάδους σκουπιδιών μέσα...
Αυτό που πάντα μπροστά μας θα 'χουμε
σαν προσωπείο,
σαν προσωπίδα.
Την άσχημη τούτη όψη των ματιών
απά σε λεπτή γραμμή μειδιάματος
μιας λέξης, μιας εικόνας
μιας αιχμηρής σκέψης συνειρμικής.

Οι τοίχοι αντιλαλούν
μια απόγνωση,
τον θάνατο ενός μωρού.

Μια άγνωρη ανηλικίωση
αντιλαλούν
γιομάτη θεούς και δαίμονες,
γιομάτη ευδαίμονες ευχές
και κρίσεις καλόβολες.

Αντιλαλούν
σε μια επιφάνεια
σοβαροφανούς ευστοχίας
και ευμάρειας...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2018