Απο τότε

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

διαβαίνεις απο τότε μες στο νού μου
σαν το φώς που το πεφτάστρι αφήνει
μόνη εσύ στολίδι τ'ουρανού μου
πιο γλυκιά πνοή που τη σιωπή μου λύνει

θα σε ονομάσω αγνό μου στίχο
και στο βλέμα τις φωτιές δεν θα σβήσω
κι αν οι καιροί,μού ματώνουν τον ήχο
θα βρίσκω τα λόγια να σου μιλήσω

με ανοιχτό το εωθινό μου στήθος
σαν την πληγή του φοβερού ιούλη
θα ξεχωρίζω και μέσα στο πλήθος
της αγάπης κρατώντας αγιούλι

όρθιος να καίγομαι δεν μου ταιριάζει
και κρατιέμαι στης πατρίδας την άκρη
άσε,στο χαμόγελό σου που στάζει
να ξεχνιέμαι ρίχνοντας ένα δάκρυ

δαγκώνω τα σκοτάδια της ημέρας
και κοιτάζω τον κόσμο φοβισμένος
της ψυχής σου αμόλευτος αγέρας
ποτίζει το μυστήριο μυρωμένος

και ξάφνου κάτι μέσα μου σαλεύει
το λογισμό με την αγάπη σμίγω
και αφού σύγκορμο με κυριεύει
σε ρωμαλέους στίχους καταλήγω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2018