Ναρ' θει η Ευανθούλα πρώτη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, δεν φταίω εγώ η καψερή!! με το καφέ 7 το πρωί στους τίτλους των εφημερίδων!! κι αφού θέλω να ζήσω λιγουλάκι ακόμα..εδώ θα τ` ακουμπήσω,.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυαλιά καρφιά και κούρβουλα, γιατί να ζεις Γιωργία
να βγαίνει ο ήλιος την αυγή, μέρα εξεταστικής, αγία
κίνησαν τα τριανταφυλλάκια, που` χουν άγχος κι αγωνία
μ` αγιασμένα τα μολύβια, στη Τήνο για την λιτανεία.

Άν την διαβάσει ο παπάς, την φυσική θα σκίσεις
την πόρτα την μεγάλη, μ` ένα τρισάγιο...θα χτυπήσεις
στο Κατά Ματθαίον...σύριζα, χιλιάδες τα μόρια
ελεήσομεν, δεηθώμεν, κορίτσια μου κι αγόρια.

Πλάνταξατε πουλάκια μου, σ` ένα ιδιαίτερο πάνω
νυν και αει ενύχτωσε κι εγώ σταυρό, τον κάνω.
τι σαν τρέμετε σαν φύλλα, στο βοριά στο ξεροβόρι
ένας Εσπερινός! και φτάνει, στης χημείας σας το ζόρι.

Σ` ένα καλιμάυκι το στυλό, Μετσόβιο βουρ! όλοι μέσα
η γνώση είναι δύναμη κι η νομική η μπαμπέσα
παιχνίδι! τσιπουριανάκια μου, οι Πανελλαδικές της σωτηρίας
απ` έξω η μάνα καραούλι, σε τούτο το ζόρι διαρκείας.

Ήμουν νια και γέρασα, θαρρώ βρέθηκε η λύσις
ένα σταυρό μπορεί και δυό, στην εκκλησιά η Δύσις
ένα ευχέλαιο, ένα τρισάγιο, να δεις που πάει η φυσική
πετάει ίσια στον Θεό, κι η έκθεση σας ....μαγική!

Ω! Νέοι καιροί! ω! ήθη, τα νιάτα τα φεγγάρια
μια λαμπάδα στη Μεγαλόχαρη, μια και στα παγκάρια.
μια ζωή τα σπουργιτάκια, τα παιδιά της κάθε μάνας
που έχουνε σχοινί κρεμάλας, θα` χουν λύτρωση καμπάνας.

Ω! ναι...βρέθηκε η λύσις, που την ψάχνουν χίλια χρόνια
ξεπετάς έναν αγιασμό, στης παιδείας τα μπαλκόνια.
Στιφτήκαμε καλέ λιγάκι, πως τον πληρώνεις τον Συκινιώτη
είπαμε το ψωμί ψωμάκι, να` ρθει η Ευανθούλα πρώτη.

Να διαβεί μεγάλη πόρτα, στα ψηλά, πολύ να πάει
κι όταν βγεί απ` τη ρημάδα.....να μας πει Ελλάς.. GOODBYE
ανοίξτε βρε τις εκκλησιές, να τ` αγιάσετε τα καημένα
τα σπλάχνα μας τα ακριβά, που τάχουμε καδένα.

Στο Κατά Ιωάννην επάνω, σεις θα δώσετε τις λύσεις
να μπούν! να βγούν! να γίνουνε, σκλάβοι στις επενδύσεις.
έρμη Πατρίδα μου που πας?? που πάνε τα παιδιά σου
έρμη Ελληνίδα μάνα, πόσο αιμορραγεί η καρδιά σου.

Σ`τ` αγιασμένα τους τετράδια, ένα δάκρυ, άφησες το πρωί
και ρωτάς..πως να` χει αύριο, στα σκοτάδια ένα παιδί.

8-6-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-06-2018