Λύτρωση και Γολγοθάς

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Λύτρωση και Γολγοθάς</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Λύτρωση και Γολγοθάς</b><p>Δημιουργός: inokrini, <i>Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου</i><p><i> για οσους  εχουν παει εκει καταλαβαινουν</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Λύτρωση και Γολγοθάς<br />
                        Εμπειρία στο Μάρτσαλο (πορεία).<br />
                                                              20-9-2015 <br />
<br />
Πρώτα χαμόγελα Σεπτέμβρη , κι οι σκέψεις ,<br />
Τρέχουν δίχως τελειωμό ,<br />
Καλπάζουν τ’ άλογα στον πηγαιμό ,λες κι είναι η ποθητή Ιθάκη .<br />
…….Να φτάσεις θέλεις ‘κει ! στην όμορφη γωνιά<br />
Που οδηγεί στον , παιδικό σου πόθο .<br />
Άνυδρος τόπος !<br />
Περικυκλώνεσαι από χορείαις ανθρώπων,ορατών και αοράτων ,<br />
Μα εσύ προχωράς αψηφώντας τους .Το έπαθλο σ’ ενδιαφέρει !<br />
Η γεύση του πόθου , σαν καταστάλαγμα χρόνων , σε πανάκριβο αμφορέα , <br />
που ο Οινοχόος το κράταγε χρόνια …..,για σένα !<br />
………..<br />
Προχωράς ασταμάτητα ! Τρέχεις , σαν το μικρό παιδί , <br />
που απλώνει τα χέρια στη  Χαρά του ζαχαρωτού του !.......<br />
……..και προβάλλει μεσ’ στις πλαγιές ο θόλος  ,<br />
του παλιού και του νέου η ένωση , μικραίνοντας τις αποστάσεις .<br />
Συγκέρασμα λογισμών και συναισθημάτων.<br />
Μια σύντομη προσευχή το ΄΄Ευχαριστώ΄΄!<br />
….Η φύση τριγύρω , σου λέει : ΄΄Καλώς όρισες!’’<br />
Δεν είναι το τέλος του τοπίου , προχώρα !ως κάτω ! <br />
Στους Φοίνικες του Θεόφραστου ,Το πρώτο σημάδι της όασης.<br />
Έχει φύγει η λιγοστή κούραση . <br />
       <br />
-Τρέχεις να προλάβεις τις εικόνες , μη χαθούν ,<br />
μεσ’ στο χαμόγελο του ήλιου , πού ’ναι καφτό<br />
σαν να θέλει να δεί  πόσο αντέχεις !<br />
Σε δοκιμάζει ΄΄εν καμίνω΄΄.<br />
Ξεπηδούν θάμνοι τραγουδώντας απαλά !<br />
Σιγανά ! μη ταράξουν τις σκέψεις σου στο διάβα σου .<br />
---------------------------------------------------------------------------------------------<br />
Η ψυχή δονείται ! Κλαίει εσωτερικά ,ανεβαίνει το δάκρυ της ,<br />
 για να κυλήσει  στο ηλιοκαμένο πρόσωπο .<br />
Περικοκλάδες από παλιές ρίζες , αρχέγονες ,ποιος ξέρει από πότε.<br />
Μπλέχτηκαν μεσ’ στη γης ,ανάγλυφες,ααν να’ναι ένα έργο τέχνης .<br />
Έτσι θυμίζουν το παρελθόν , αγκαλιάζοντας  το παρόν , σ’ ένα χορο σιωπής για το άγνωστο μέλλον .<br />
---------------------------------------------------------------------------------------------------<br />
Λίγο ακόμα !…..<br />
Και μια καταγάλανη κόρη , περιμένει να  σε ξεκουρασει <br />
στο κολυμβητήριο του Λιβυκού .Συχνή ροή ύδατος ζώντος !<br />
Σαν να τρέχουν ποτάμια και χείμαρροι  της λάγνας αραπιάς και του Ιερού Νείλου ,<br />
να φτάσουν να ενωθούν εκεί ! Στο μικρό καθαρτήριο<br />
-------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />
Απέδρασες ! ……….<br />
Μίλησες με τις πέτρες , τα δέντρα , τους βράχους<br />
Τις μορφές που σε κοιτούν .<br />
Νοστάλγησες !.........Καιρός να φύγεις μεσ’ στη σιωπή.<br />
-Ο Γολγοθάς δεν έχει σταματημό,δεν νικιέται στο χρόνο.<br />
Κι αυτός ο ήλιος…. , πάει κόντρα , ρίχνοντας<br />
μαζεμένη τη φωτιά του στο πέρασμα .<br />
Θρόμβοι ιδρώτα ξεχύνονται στο κορμί,σαν μικρές πήγες ευεργεσίας .<br />
Δροσιά για το ανέβασμα , όταν κάπου – κάπου  σε χαϊδεύει ο Νοτιάς ,<br />
 στέλνοντας τ’ αγέρια του.Δύσκολη ανάβαση .<br />
Πληγές ο Γολγοθάς μέχρι τη Λύτρωση .<br />
Λίγο ακόμα !!!……..<br />
Σηκώνεις το σταυρωμένο σώμα σου , ασθμαίνοντας <br />
Κι ανεβαίνεις το κακοτράχαλο μονοπάτι .Δίνεις όρκο να μη το ξαναδιαβεις !<br />
Σου αρκεί ο βραχώδης θόλος . Το Ιερό Ασκληπιείο! .<br />
Επιτέλους ! έφτασες !<br />
Η καρδιά έχει τρελαθεί στο χορό των κτύπων της . <br />
Η υγρασία του βράχου σβήνει σιγά – σιγά τη  φλόγα απ΄το κάμα του ήλιου και τις θύμησες .Είναι λύτρωση ο ύπνος , στη θεραπεία Του Ασκληπιού .<br />
Μικρές οι ανάσες ! σύντομες ……κόβονται !<br />
Πας κι έρχεσαι  στο υπερβατικό ,<br />
Κι ας χτυπά παράξενα η καρδιά , μεσ’ στη  βραχώδη νοτισμένη σπηλιά .<br />
Αιθέρια πλανιέσαι ……….<br />
Χορείες προσώπων αγίων και αγγέλων,περιστοιχίζουν το καταπονημένο σώμα .<br />
Ρίχνουν σταγόνες αρωμάτων υπερκόσμιων .‘’Έραναν με μύρα αι μυροφόρε ……΄΄΄΄<br />
Ψυχή Ανάστα !<br />
Άνοιξε η πύλη του τοπίου στα βάθη<br />
Του Αρχέγονου κι Ακαταμάχητου......και κλεινω το ποιημα με <br />
<br />
............ενας  κόσμος  περιμένει να του δώσεις όνομα....<br />
να καταγράψεις τις διαστάσεις του.Μη  δισταζεις!Γίνε μουσικός της σιωπής!<br />
Κατάκτησε τη μελωδία του φωτός!!!!!!  στιχοι ΧΡΙΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗ-------------------------------------------------------------------------------------------<br />
                                                                Κ.ΛInokrini <br />
αφιερωμενο  στον πανεπιστημιακο συγγραφεα και ποιητη ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΛΙΟΝΤΑΚΗ που ειχα την τιμη να κανουμε μαζι αυτο το οδοιπορικο στην αγκαλια των Αστερουσιων<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-06-2018</td><td valign=top></td></table><br />