Να ρίξεις μια κλωτσιά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, μια από τις μεγάλες ελευθερίες που έχω είναι που μπορώ να γράφω εδώ ότι μου λέει η ψυχή μου, σας ευχαριστώ που μου δίνετε αυτό το μικρό βήμα, να βλέπω τ` άστρα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν δεν μπορείς..πια
στο τοίχο που σου φτιάξανε
να ρίξεις μια κλωτσιά
θα βάλουν κι άλλα σύρματα.

Κι` αφου δεν έβγαλες μιλιά
όλο θα χτίζουν, θα χτίζουν
να σου κρύψουν τα πουλιά
κι όλοι θα λεν για σε πασχίζουν .

Σαν σφαλίσουν τα παραθύρια
να συνηθίσεις στο σκοτάδι
όλο σου κάνουν τα χατήρια
να τους ακούς, πρωί και βράδυ.

Αν πεις, θέλω να πετάξω
σου ρίχνουνε γερό σχοινί
τ` άστρα, γιατί να φτάσω?
να` μαι θέλουν άσπρο αρνί.

Πας ν` ανέβεις μια σκάλα
γυαλιά βάζουν στα τείχη
θα σου προσφέρουν κι άλλα
θα πουν...και καλή τύχη.

Θες να πας στα διάσελα
να δεις τρανό τον ήλιο
μην σκεφτείς, πως θα` θελα
να` χω κι εγώ βασίλειο.

Σου πήρανε τ` άστρα
κι έχεις σκυφτό κεφάλι
και λες..λεύτερα κάστρα...
ας πολεμήσουν οι άλλοι.

Κι` όλο θεριεύουν σύρματα
για το καλό σου πάντα
γέμισε η πλάση μνήματα
και μια νεκρή μπαλάντα.

Θες να σηκώσεις τα χέρια
απ` του ανθρώπου το πόνο
φύγαν καιρό τα περιστέρια
τοπίο γκρίζο μ` αγκάθια μόνο.

Συνήθισες τα σύρματα
την δανεική σου τη ζωή
λες..έχω αισθήματα,
μα το ξημέρωμα αργεί!

Πληγές έχουν τα χέρια
αίμα στα συρματοπλέγματα
δεν βγήκανε απόψε τ` αστέρια
γίναν βουνό τα ψέμματα.

Σαν δεν μπορείς, δεν θέλεις
να πάρεις το ξυνάρι
μπροστά στο τοίχο, επιμένεις
θα` βγει απόψε το φεγγάρι.

Τείχη και τείχη, φραγματα
δεν δίνεις μήτε μια κλωτσιά
κι όλα γύρω χαλάσματα
στης οικουμένης πυροστιά.

Ότι θέλεις άνθρωπε, το μπορείς
μα εγώ δεσμά!! δεν τα αντέχω
στα σύρματα σύριζα θα δεις,
μια λεύτερη ψυχή,
Μονάχα τούτη έχω.

14-6-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2018