μικροί κατακλυσμοί

Δημιουργός: χρήστος

για τη γιαγιά μου που μου έκανε μια επίσκεψη στον ύπνο από εκεί που βρίσκεται...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως μπήκες μέσα στ’ όνειρο , σαν να μην έχεις φύγει
από ποια χαραμάδα, ποια σχισμή;
και πως η απουσία σου στα δυο χαρτί με σχίζει
με σπάει όπως η πέτρα το γυαλί;

Κι ενώ έλεγα πως δίχως σου να ζω είχα συνηθίσει
και πέρναγαν τα χρόνια κι οι εποχές
σιγά μου λέει το στόμα σου : «απ’ όλα όσα έχεις ζήσει
τίποτα δεν πεθαίνει αν δεν το θες»

κι ενώ είχα από καιρό ασπαστεί, ο νους για ν’ αναπνεύσει
το δόγμα: «οι νεκροί με τους νεκρούς»
ήρθε η φωνή σου στ’ όνειρο να μου το διαψεύσει:
«εγώ είμαι πάντα δίπλα σου... μ’ ακούς;»

κι ως άφησα τα μάτια μου να τρέξουν στη ποδιά σου
σαν τότε που ήμουνα μικρό παιδί
μου λες :« μην ντρέπεσαι να κλαις, δείχνε τα αισθήματά σου...
τα δάκρυα είναι μικροί κατακλυσμοί»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2018