Μια οργιά μες στο Φεγγάρι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου, να περνάτε καλά σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί μιλάς ψυχή μου
μόνη μες στο σκοτάδι
συ μόνη διδαχή μου
που σε κρατώ σημάδι.

Ψάχνεις κι αναρωτιέσαι
σαν το παιδί, γιατί?
παιδεύεσαι, χτυπιέσαι
να` χεις πάντα γιορτή.

Γιατί δεν μεγαλώνεις
να ξέρεις να κρυφτείς
το κρίμα να μπαλώνεις
στα λίγα ν` αρκεστείς.

Που τρέχεις μες στ` άσπρα
στις λάσπες να πατάς
να γυρεύεις κάστρα
για δίκια, να ρωτάς.

Μικρός κόσμος, λυγμός
μικρά ιδανικά θυσία
της οικουμένης ο πνιγμός
ψυχή βαθιά κι ουσία.

Τι ψάχνεις έρημη μοναχή
στα άυπνα τα βράδια
να πετάξουν γερανοί
στ` ονείρου σου λιβάδια.

Ψυχή μου, τα παράθυρα
άνθρωποι τα σφαλίζουν
με τείχη και με λάφυρα
άνθρωποι, κρίμα χτίζουν.

Ψυχή μου, τα χίλια γιατί
στο παιδικό σου μαξιλάρι
δεν ήτανε ποτέ στρατί
χωρίς να φέγγουν φάροι.

Μικρούλα, μόνη, μοναχή
σ` όσα γιατί απάντησες
κι όσα έκανες προσευχή
λουλούδια, τα συνάντησες.

Κήπο έχεις ακριβή μου
μια οργιά μες στο φεγγάρι
μια ανεμώνα η αμοιβή μου
μια ριζούλα το Γενάρη.

Στου ταξιδιού σου τη γιορτή
γύρε γλυκά αποκοιμήσου
της σωτηρίας το χαρτί
κλαδάκι δυόσμου, η αμοιβή σου.

Αχ ψυχή μου λαβωμένη
η τελειότητα του ανθρώπου
κλωναράκι, που το δέρνει
Λίβας, απληστίας θώκου.

Σήκω και μέτρα τα γυαλιά
στο σφαλισμένο παραθύρι
είναι ο κόσμος δυο φιλιά
κι ο Ήλιος πάει να γύρει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-06-2018