17-2-2017 Οξυα ( Σιαμι )

Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

17-2-2017 ΟΞΥΑ ( ΣΙΑΜΙ )
απο τη συλλογη στοχασμοι


Μικρή καρφίτσα ομορφιάς, μές στις πλαγιές κοιτάζω
την λένε ΟΞΥΑ!!!!! Πανέμορφη!!! Χαίρω γι’αυτήν ,θαυμάζω!!
γυρνώ στην ιστορία της, τα πιο παλιά τα χρόνια
π’ασκέρια τούρκων παίδευαν,ψυχές όλα τα χρόνια
........................................
μέχρι την ελευτέρωση,πού’γινε των ηρώων
και βγήκε γέλιο στο χωριό,στα βάθη των αιώνων
και ήρθαν τα υστερινά, τα χρόνια τα κατόπιν
τι κι άν χτυπάνε οι οχτροί;;;καταραμένοι ανθρώποι;;
...........................................
ψυχές εκεί ετράνωσαν! στην φτώχια και στον φόβο
και μίσεψαν σ’άλλες γωνιές να σβήσουν κάθε πόνο
κι αυτή η μετανάστευση...σ’άλλες μεριές και τόπους,
άντριωσε το μικρό χωριό,τούς λιγοστούς ανθρώπους
κι έχουν καμάρι όμορφο,τριγύρω όλα τα τόπια
τα μονοπάτια που γυρνούν,της φύσης τα συντρόφια
.............................................
πάνε στον Ξυλινόσταυρο,καντήλι για ν’ανάψουν
κι άλλοι να φτάσουν στην κορφή,το όνειρο να πιάσουν
κοιτούνε την Καράβα τους, κι αντριεύει η ψυχή τους
τέτοια κορφή, μονάκριβη προς την περιοχή τους
...............................................
τραβούν για τον Κατέκαλλο, στης ποταμιάς τους όχθους
τα έλατα δροσίζουνε, και πέρνουνε τους κόπους
τρέχουνε προς τον Άη-Λιά, τη δόξα του χωριού τους
όλοι μαζί στ’αντάμωμα,μέρα πανηγυριού τους
.................................................
καμπάνες τώρα αντηχούν,σ’αυλή μοναστηριού τους
Αγιά-Τριάδα ένδοξη!, μες’ στους πολλούς τους χρόνους
στήλη φωτός στην πίστη τους, βόλια στους παρανόμους
πόσες εκεί η παναγιά, ακουσε προσευχές τους
και πόσους έκρυψε μαθές,και ζήσαν τις στιγμές τους
..............................................
γυρνάς βρε φίλε στο χωριό,στις κρύες του τις βρύσες
που’χουν νερό κρυστάλλινο που τρέχει απ’τις πηγές
πολλα τα βότανα στη γη! Δίνουν ευεργεσίες!
καθε αυλιτσα του χωριού,γεμάτη μυρωδιές
.............................................
στους μαχαλάδες σαν περνάς,πλακο΄στρωτα δρομάκια
η ρίγανη μοσχοβολά σαν φτάνει απ’τις πλαγιές
σ’ενα μεθύσι βουητών οι μέλισσες χορεύουν
χαίρονται νύμφες στις πλαγιές,ζωντάνεψαν κι αυτές
.......................................
εικόνες καταπράσινες, εξωτικού τοπίου
χαρά σ’εκείνον που βρεθή ,στη δύση του ηλίου
μέσ’ στα κλάδιά σαν θα κρυφτεί ,και γύρει στη πλαγια της
φιλί της στέλνει της Οξυάς, γι αυτη την ομορφιά της
που στεκεται ‘περήφανη στην αγκαλια ελάτων
στολίδι μιας οροσειράς, και χρόνων αθανάτων

-- k.l. inokrini

αφιερωμα στο χωριο του πατερα μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2018