Αφροδίτη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περίμενα τα χαράματα
Με το βλέμμα μου νάναι ντυμένη
Εμπρός μου πλέρια
Οταν πλημμυρίζει
Απο τα σπλάχνα ως έξω αφρισμένη
Τεράστια να σκιρτάει και να σείεται
Τα σύμπαντα να συνορίζει
Κι ο ουρανός πεσμένος
Ανάβρυσε απο το στήθος της
Θέλησε νάναι φώς
Μα βουβός σήκωσε τα χέρια
Σαν είδε τα φεγγοβόλα μάτια της
Κι άκουσε τα μυστικά της

Για μένα,ευώδιαζε όλη
Η ευωδιά της καίει και πνίγει
Ξάφνου μου γνέφει και μου λέει
-έλα μαζί μου απο δώ είναι ο δρόμος σου
Περπάτησέ τον σαν άγγελος θνητός-
Είπε και ξεχειλούσε η σάρκα και η δροσιά
Κι όλο το αίμα του απείρου
Χαμογελούσε
Κι ολόγιομη με κοίταζε πιο στυλά
-εγώ κι αν έχω δρόμο
του τέλους είναι της ψυχής
Που άφησα στη γή
Πλημμυρισμένη απο θλίψη-
-άντρα γλύκα του είναι μου
Να προσμένεις απο την ώρα αυτή
Τα ρίγη του καλοκαιριού
Σαν σ'αγγίξει το τεράστιο μου παθος
Που τραγουδάει για σένα και χορεύει
Τις ώρες της χαράς του ενσαρκωμένο
Υπόμεινε τον παιδεμό σου
Και ώ κοίτα!στον κόσμο είμαστε μόνοι
Εσύ σαν ο πρωτόπλαστος
Κι εγω σαν η αγνή αναδυόμενη
Αφροδίτη-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2018