Φεγγάρι του νοέμβρη

Δημιουργός: sirena, Αντιγόνη

Κατακαλόκαιρο είναι, το ξέρω ;-)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παγωμένο φεγγάρι του Νοέμβρη
Φωτίζει απόψε την καρδια
Το καλοκαίρι έφυγε από καιρό
χασαν το χρώμα τους τα δέντρα
βαρδάρης ψυχρός λυσσομανει χωρίς έλεος
σα να προσπαθεί να σβήσει τις αναμνήσεις
Μαζί με τη ζεστασιά που κουβαλούν
Ο λύκος ουρλιάζει γοερά κάπου μακριά
Η κλαίουσα απ’έξω με προσκαλεί
τα αστερια μου στέλνουν φως άπλετο
Μα κολυμπώ στη σιγαλιά, ακίνητη.
Τα ματια μου ασυννέφιαστα από δάκρυα
Μα η πράσινη λάμψη τους έγινε θολή ομίχλη
Η δύναμη μου έχει σχεδόν στερέψει
Σύντροφος στα ψίχουλα της υπομονής μου
Έχω ξανάρθει εδώ, μονη, παρέα με τις skies
καθισμένη στο βράχο της μελαγχολικής μου σκέψης
Δε φοβάμαι, ούτε κι απελπίζομαι
Ψάχνω λιμάνι απ’την ανηλεή καταιγίδα
Βρήκα δέντρο να με σκεπάσει στον κατακλυσμό
Και σπηλιά στεγνή για ζεστασιά κι ασφάλεια
Ανελέητο φεγγάρι του Νοέμβρη
Φωτίζει απόψε την ψυχή

Μα τούτη τι φορα μονη δεν είμαι
Σύντομα ένα πεισματάρικο αστέρι θα πέσει
ψίθυροι τις νύχτας θα σπάσουν τη σιωπή
Aγγιγμα φωτιάς θα λιώσει τη χειμερινή μου μάσκα
Αύριο, μπορεί να ξημερώσει Αύγουστος
Μέχρι ηλιοπνοη να φωτίσει το χαμόγελο μου
Σιωπηλή θα μείνω, παρηγορώντας t’ανήσυχο μυαλό μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-07-2006