Στα κόκκινα εντύθει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα να είστε καλά κι αν είστε...στη πλανεύτρα! τέλεια!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τη ψυχή μου μίλαγα, μ` αλήθεια χθες το βράδυ
μου είπε πως κουράστηκε, με τούτο το σκοτάδι.
Ήλιος, της είπα, πως θα βγεί, Ηλιάτορας μεγάλος
όλα θ` αλλάξουνε, θα δεις, κόσμος θα έρθει άλλος.

Μου είπε, πως πολύ πονά, την φτώχεια δεν αντέχει
της λέω, θα` ρθει Χαραυγή, να ελπίζει, να προσέχει
εγέρασα..μου είπε πια, θέλω να ηρεμήσω
κοίτα ψυχή μου τη θάλασσα, άστρα, να σου μετρήσω.

Μαζί να τα μετρήσουμε, λάμπουν ψυχή μου, κοίτα
ο ουρανός ξαστέρωσε, δεν θα` ναι πάντα νύχτα.
Μου είπε, δεν μπορώ, η οικουμένη βράζει
κι η θάλασσα η γαλανή, νεκρούς ανθρώπους βγάζει.

Πονώ σου λέω σαν και εσέ, μα κοίτα το Φεγγάρι
την Άνοιξη που έρχεται, τα στάχυα του Αλωνάρη.
Θέλω, πολύ να κοιμηθώ, ξανά είπε λυπημένη
κι εγώ της ανταπάντησα, το νέο δεν πεθαίνει.

Δεν μπορώ τα νηστικά παιδιά, λέει κι αναστενάζει
χάιδεψε τα, είπα γλυκά, θ` αρχίσει να χαράζει.
Είπαμε κι άλλα, είπαμε, βγάλαμε τα εσώψυχά μας
είπα, λουλούδια του Μαγιού, ψυχή μου, τα παιδιά μας.

Αν και γριά σηκώθηκεκαι μου χαμογελούσε
τα χέρια της, άπλωσε, γλυκά και τα χαιδολογούσε.
Εγέλασε κι ήρθε Λαμπρή, στα κόκκινα εντύθει
κι όπως ο καλός Χριστός και εκείνη ανεστήθει.

10-7-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-07-2018