αυταπάτη

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έπαιρνε η θάλασσα το χρώμα της πορφύρας
τον ήλιο μόλις στα νερά της είχε πνίξει
με κοίταξες και μου πες: «ποιος έχει νικήσει;
ποιος πήγε κόντρα του καιρού κόντρα της μοίρας;»

Κι εγώ κρατώντας σε αγκαλιά σου είπα: «κοίτα
το τέλος γίνεται αρχή και τέλος πάλι
χέρι με χέρι παραδίδεται η σκυτάλη
η μέρα έρχεται πάντα μετά απ’ τη νύχτα

Όλα είναι κύκλος και τροχός, έρχονται - πάνε
στιγμές που μας στιγμάτισαν, πρόσωπα, τόποι
φεύγουμε εμείς μ’ αφήνουμε άλλους στο κατόπι
αιώνιο μένει μοναχά ό,τι αγαπάμε

αχνές κουκίδες στ’ αχανή είμαστε του χάρτη
που όσο περνά ο καιρός ξεφτίζει το βερνίκι
νομίζει ο άνθρωπος ο κόσμος πως του ανήκει
κι αυτή είναι ξέρεις μια θανάσιμη αυταπάτη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-07-2018