Rosebud

Δημιουργός: ροβολος, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για να παίξει στο πάτωμα απλώνει
τα παιχνίδια κι είναι όλα του εντάξει
έξω πέφτει πολλή ώρα το χιόνι
στα ματάκια ένα δάκρυ έχει στάξει.
Τυχερό λεν παιδί είναι κι εγγόνι
γιατί νοιώθει πως έχει ρημάξει;
Ας μαλώσανε πάλι οι μεγάλοι
φεύγει η μέρα η κακή θά 'ρθει μιά άλλη.

Πως γοργά έχουν τα χρόνια περάσει
έγινε άντρας, ψηλός, παλικάρι
κι όπως πιάνει τα νιάτα μια βιάση
τωρα θέλει όλα για να τα πάρει
μόνο νίκες, ποτέ δε θα χάσει
η ζωή του χρωστά κάποια χάρη.
Και μαζεύει από τούτα κι εκείνα
ρόδα σπάνια και πάλλευκα κρίνα.

Σαν τι γύρευε ποιος να το ξέρει
μα τον γέλασε ο ψεύτης ο χρόνος
το 'χε νοιώσει, στερνό καλοκαίρι
πόσο γέρος, ανήμπορος, μόνος
θα βρισκόταν δε θα 'χε ένα χέρι
να κρατεί για να διώχνεται ο πόνος.
Παιχνιδάκι η στερνή του η σκέψη
κι η χαρά σαν παιδί που ' χε κλέψει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2018