Η πάντα λυπημένη

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από :Την ' Άλη '. Καλό βράδυ σε 'ολες και όλους .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η πάντα λυπημένη

Ήσουν αστράκι της αυγής, πουλάκι στο κλωνάρι,
τραγούδισμα γλυκό πηγής, της μάνας σου καμάρι..
Εβάδιζες στον κόσμο αυτό, με των αθώων την γύμνια
και χέρι ξένο, φονικό, στον έκανε συντρίμμια..

Θα σου το’πώ κι’ας μην ακούς:-.Γέμισε ο κόσμος μας κακούς..

Περνά η ζωή..μέρες γιορτής..και πάντα λυπημένη.
Μυρτώ νυφούλα μη ντυθείς μαύρή’πε ‘ειμαρμένη’.
Σ’ακροθαλάσσι παριανό ,ο ήλιος της ματιάς σου
νύχτωσε.. τάχα άλλό ουρανό να ψάχνει η καρδιά σου;

Θα σου το’πώ κι’ας μην ακούς:-.Γέμισε ο κόσμος μας κακούς..

Για’σένα κάποιοι είπάν.. γνωστοί, σε θεωρίες χαμένοι:
-.Κρίμα! ..μα πρέπει να κτιστεί η νέα οικουμένη..
Όμως εγώ, μικρή Μυρτώ, δεν ξέρω θεωρίες..
Σαν σε σκεφτώ..ανασκιρτώ κι’ανάβω φρυκτωρίες.

Σ’όλους να’πώ…Μυρτώ, μ’ακούς;-.Γέμισε ο κόσμος μας κακούς.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2018