Σαν Εκλεισα Τα Ματια……

Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΣΑΝ ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ……25-8-2018
από τη συλλογη –άκουσέ με--


Έκλεισα τα ποιητικά μου μάτια…..
Ξερά και διψασμένα τα χείλη ,στο πέρασμα του κενού….
Και ξαφνικά…….σαν ν’άνοιξε μια πύλη,
στρωμένος διάδρομος με ροδανθούς,απλώθηκε μπροστά μου.
Σαν να’ναι φαράγγι διαφυγής,μακρύς ο δρόμος του ποταμού.
Ήπια δυό χούφτες ξάστερο νερό κι ακολουθώ, τ’αέρι της σιγαλιάς.
Επιτάχυνα την περπατηξιά,ατέλειωτη φαντάζει η άκρια.
Κι απλώθηκαν οι μουσικές πλέριες κι οι ροδανθοί σηκώθηκαν
δροσισμένοι από τα δάκρυα του ποταμού.
…………………………………..
άραγε ποτάμι η ζωή;κυλάει χωρίς να σε ρωτήσει αν θές να την ακολουθήσεις;
Κι άμα διαβείς σε πέτρινα κι αγκάθινα;και του φευγιού τα άγρια σκοτάδια;;
Πώς θα γυρίσεις για να βρείς γαλήνη και φώς;;
κι ο κουρνιαχτός που θα σε πνίξει ;;
πως θα μπορέσεις να τον τινάξεις να πλυθείς;;;
Φαράγγι είναι η ζωή;
Άλλοτε στενο κι αβυσσαλέο,απόκρυμνο ,φοβιστικό
κι άλλοτε πλατύ σαν όαση δροσιάς μες στο λιοπύρι;;
Πόρτα και δρόμος άγνωστος θα πώ,παράξενο το θάμα
ακόμα και στις ξέρες που θα φανούν μπροστά σου.
Προχώρησα και χάθηκα! Και χάθηκαν κι οι ροδανθοί!
……………………………….
Ανέμελλα γυρνάω, χωρίς τον Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο να συναντώ
δυό λόγους ν’ανταλλάξω.
Μόνο το πέρασμα μετρά και προχωράς,
κι αργεί ακόμα να σου φανεί σημάδι.
Ξεράθηκαν τα χείλη,χάθηκε κι ο ποταμός!
Μήτε τα βήματα σε πάνε πίσω,για να αγγίξεις την αρχή.
Είσαι στη μέση;;Είσαι στο τέλος;
Μήτε τον Μάντη συναντάς χρησμό για να σου δώσει.
Φάνηκαν αρπαχτικά στο διάβα,να σε τρομάξουν θέλουν μόνο
πιο πέρα να μην πάς!
άρα θα σταματήσεις;
Που πήγανε οι ροδανθοί που σ’άνοιξαν το δρόμο;
Που πήγανε οι μουσικές;; κι άρπες πού χαθήκαν;;
……………………………………….
Γίνε εσύ ο ροδανθός! Κι η μουσική εντός σου!
Γίνε η άρπα κι ο αυλός σε τούτο το φαράγγι!.
Κάλεσε εσύ τον ποταμό, να’ρθει να σε δροσίσει
και πιές από τις χούφτες του,κρύο νερο καθάριο.
Πάρε δυνάμεις! Το σακκί αλάφρυνε, προχώρα!
Μια άλλη πόρτα θα φανεί,στα μάτια τα κλειστά σου!
Κι οι μάντεις τώρα, θα γελούν,δεν θα’χουν απορία
μήτε μυστήριο κρυφό,στα λόγια και στις πράξεις.
Τρέχει γοργά ο ποταμός! Δροσοσταλιές σκορπίζει
και φτάνει στον Ωκεανό,μέσα στην αγκαλιά του.
Άλλη ροή του σύμπαντος, η πύλη του Αιώνα

Κ.λ.inokrini

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2018