Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ε...Καλοί μου φίλοι είπα κι εγώ να κάνω μια..έξοδο για λίγες ημέρες, να περνάτε καλά Ήλιος να ειν η Ελλάδα μας, φως στην οικουμένη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ελλάδα μου, Αιγαίο μου, η ομορφιά του κόσμου
λεύτερο περιστέρι μου, του Μαραθώνιου δρόμου
αλώνια μου, ξωκλήσια μου, εικόνα..Σκέπη Παναγιάς
θέρισσος, δυόσμος ,μυρτιά, σμαράγδι της ελιάς

Πέλαγος, καλντερίμια μου, βουτιά μες το γαλάζιο
τ` αρχαία σου τα μάρμαρα, των ναυτικών μουράγιο
Ελλάδα μου, ηλιογέννητη, βασιλικός, θυμάρι
της οικουμένης άγιο φως και των σοφών οι φάροι

Γαλάζια μου, μυριόφυτη, ψηλό μου κυπαρίσσι
βαρβάρων στίφη, έμποροι, σ` έχουνε σιλίσει
Μεσσήνη μου, Ολυμπία μου, το φως εσύ του Ήλιου
των τζιτζικιών τρανός χορός, χώρα, θεών βασίλειου

Ελλάδα μου, κεράκι μου και Επιτάφιου κρίνος
ήρωες των Θερμοπυλών κι ελευθερίας ύμνος
Μακρόνησος και Ικαριά, κει που δεν προσκυνήσαν
κι ήρθαν κόρακες, ύαινες, πατρίδα!!! τη πουλήσαν

Εικοναστάσια πίστης μας, κεριά σ` μανουάλι
νύφη, που σε ζηλεύουνε, όλοι της γης μεγάλοι
τ` άγια μας, τα ηρώα σου, το πορφυρένιο δείλι
Ελλάδα μου γλυκό κρασί, φλόγα σ` ένα καντήλι

Οι παπαρούνες Άνοιξης, το ρόδινο το γιόμα
ένα ματσάκι ρίγανη, συ των αγγέλων στρώμα
αστέρι μου, Αστραδενή, με τις ξερολιθιές σου
τα γαλανά σου τα νερά, τις δάφνες στις αυλές σου

Ελλάδα, άσπρα άλογα και το μεστό το στάχυ
το μέλι, το θυμίαμα, το νάμα σ` ένα τάσι
Κρήτη μου, Θράκη, Ήπειρος, κολώνες Παρθενώνα
μάνα, με τους σταυραετούς, τέκνα οργής! αγώνα

Θεά μου εσύ, πριγκίπισσα, δικό σου το φεγγάρι
εκκλησιάς τ` εξαπτέρυγα, χρυσάφι τ` Αλωνάρη
Σοφία εσύ, θρησκεία μου, τ` άγιο τ` Ευαγγέλιο
των ποιητών τα σωθικά!! στων μιαρών φραγγέλιο

Βράχια Αιγαίου, ξάγναντα, της κάππαρης καμάρι
με μαχαιριά, κατάστηθα, πατρίδα του Κανάρη
Καλάβρυτα και Δίστομο, Βιάνος και Κοκκινιά
αίμα!!! μιλάει βάρβαροι και δεν τ` ακούν αρνιά

Ψυχή μου εσύ, καμάρι μου, βότσαλο φιλντισένιο
ποιος άπατρις εσέ πουλά, τ` χώμα τ` αγιασμένο
Λαμπρή μου, χελιδόνια μου, της μέλισσας το σπίτι
των Μετεώρων βράχια, στο Άγιον Όρος σκήτη

Ποτάμια, αηδόνια στις ιτιές, Πυρρίχιος, Πεντοζάλης
ζειμπέκικο της λεβεντιάς, μάνα, ζεστής αγκάλης
μήλο μου κόκκινο, δεντρί, περιβολάκι πλάσης
ποιος ορίζει? ποιος μιλά? στα μαύρα να γεράσεις!

Πατρίδα μου, πικρός καημός! κι αφεντικά οι Ούννοι!
όλης της γης οι όχεντρες και πουλημένοι σπιούνοι!!!!!!!!
γλυκύτατο Έαρ μου, εσύ κι ακάνθινο στεφάνι
τη Ρωμιοσύνη μας τιμή!!!!!!!!! και των ψυχών λιβάνι

Πορφύρα, με χρυσά σπαθιά, μια κουκουβάγια κρώζει
Ελλάδα μου, ψυχή αετού! δικράνι, Θέρους, σώζει!!!!!
γι` τ` άγια σου τα χώματα, τ` ιερά συνορά μας
αιμοραγούνε, οι ψυχές, ραγίζει η καρδιά μας

Ρακένδυτη, δε θα σε δουν, σαν ξεδοντιάρα πόρνη
είναι δικιά κληρονομιά!!!!!!!!! της λευτεριάς τ` αλώνι
Ελλάδα μου, φιλώ σταυρό, στ` άγια εικόνισματά σου
θα` ρθει καιρός ν` υψωθείς, κει στ` υψώματά σου!!!!!!!

Θα σε σηκώσει ο λαός, μεις οι πικρές οι μάνες!
με τετρακόσια σήμαντρα και εξήντα δυο καμπάνες!

Επανάληψη.......27-8-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2018