Καταφύγιο σε μια κόλαση

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

....που δεν έχει τέλος.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα λουλούδι στον άνεμο
έγινα κι εγώ
ψάχνω με όλο το πάθος μου
καταφύγιο να βρω

σ' έναν κόσμο, ίδιο φυλακή
πώς να βρεις τον παράδεισο σου;
πώς να βρεις έναν άνθρωπο
να αποκαλείς δικό σου;

Όλοι ίδιοι γίναμε
σε μια άχρηστη κοινωνία
κοιτάμε ψεύτικα χαμόγελα
μέσα στην ειρωνεία

διώχνουμε τα όνειρά μας
σε κόσμους μακρινούς
παίρνουμε την καρδιά μας
σε παραδείσους μυστικούς

κι ό,τι κι αν συμβεί
εμείς ποτέ δε φταίμε
ψέματα τα χείλη μας
ξέρουν μόνο να λένε

σ' ένα δωμάτιο, ένα κελί
που οξυγόνο δεν υπάρχει
που να βρεις έξοδο διαφυγής
να σβηστείς απ' το χάρτη;

Βάρβαρη κάθε ψυχή
μα και κάθε καρδιοχτύπι
είναι βροχεροί οι δικοί μας ουρανοί
γέμισε ο κόσμος λύπη

Άνθρωποι, άνθρωποι πολλοί
κι εμείς ψάχνουμε στο πλήθος
να βρούμε μόνοι πρωταθλητή
σε πειθαρχία και ήθος

Κρατάς ένα χέρι σφιχτά
το νιώθεις να σ'αγγίζει
μα γίνεται ξαφνικά
κόλαση που γύρω απ' τα μερόνυχτά σου γυρίζει

Μια μέρα θα έρθουμε μαζί
σ' έναν άδειο ουρανό
θα 'ναι η ζωή μας μια στροφή
χαμένη στο επίμονο εγώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2006