Μεγάλη αγάπη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις νύχτες που το θολό μυαλό μου ο ύπνος το τυλίγει
Ξαναγυρίζω στ'όνειρό μου εκείνο το παλιό
Γλυκοξυπνούν οι θύμησες κι ο λογισμός παγώνει
Κι όλο γελούν κι όλο μου λέν,βρε τι είμαι εγώ
Μια αγάπη αλαργινή να με καίει και να με λιώνει

Φωτιές του πέρα κόσμου ανθίζουν στο αίμα της πληγής
Της πίκρας μου μαζεύω τ'ατέλειωτα σημάδια
Να μείνει ανέγγιχτη η πιο μεγάλη μου απαντοχή
Και η γυμνή μου αγάπη διψασμένη στα σκοτάδια
Σ'ένα κορμί βουβό, νάναι η βαθύτερη κραυγή

Περνάνε αδιάκοπα οι καιροί,οι ήλιοι τα φεγγάρια
Ποιος υποφέρει,ποιος πονά και ποιος αργοπεθαίνει
Δεν ξέρω τη ζωή μου που να την ακουμπήσω
Ταξιδεύει και σωπαίνει στη μοίρα καρφωμένη
Μα τι περιμένει δεν τολμώ,πια να τη ρωτήσω

Μεγάλη αγάπη,θύμηση που ακόμα περισσεύει
Κι αν μοιάζει πλάνη τη γυρεύω ,στον πόνο της καρδιάς
Τις νύχτες που χάνομαι στα όνειρα και στην προσδοκία
Τις νύχτες που ξεχνιέμαι στους καημούς της ερημιάς
Χτίζοντας την εικόνα της με πίστη και λατρεία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2018