Τα ατιμώρητα εγκλήματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου να είστε πάντα καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθα καλή μου να σου πω
πόσο πονά η καρδιά μου
ήρθα ν` ακούσεις να μιλώ
στα κύματα σου, θάλασσα μου.

Ήρθα από μακρύ ταξίδι
κει, που αναστενάζουν οι ψυχές
και δεν υπάρχει ένα στασίδι
να κάνουμε δυο προσευχές.

Ήρθα...κι έκανα δρόμο
να εξαγνιστώ από το κρίμα
ήρθα για της αγάπης νόμο
να γράψω ακόμα ένα ποίημα.

Πέρασα δρόμους και βουνά
κι ήταν παντού βαρβάροι
για του θεού τα πετεινά
σβήστηκαν όλοι οι φάροι.

Ήρθα..ν` απαγγιάσω να σωθώ
μες σε ασημένιο τραγούδι
να ζήσω, πια να ξεχαστώ
έγινε η πλάση ξύδι!

Αψύ στα χείλη μου πικρό
για τα παιδιά που έχουν φύγει
μικρή και αδύναμη, δεν μπορώ
κι όλοι το άδικο με πνίγει.

Να καταθέσω το έγκλημα
βαθιά μες στο γαλάζιο
στάχτη και κούρβουλα, ερημιά
τα χρόνια μας ναυάγιο.

Ήρθα..κομμάτια να σ` αφήσω
πέτα τα μακριά το δείλι
μια συγνώμη να ψελίσσω
να` χω ένα μικρό καντήλι.

Αναμμένο μες στους χρόνους
για απληστίας θύματα
από των ανθρώπων νόμους
τ` ατιμώρητα εγκλήματα!!

Σεπτέμβρης---2018--
Τυρός Κοινουριάς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2018