ποτέ δεν είναι αργά

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πολλά λαχτάρησα να δω στον κόσμο, μα δεν είδα
νόμιζα ο χρόνος σύμμαχος πως είναι κι αδερφός
άναψε η νιότη κι έσβησε σαν μια φωτοβολίδα
που γέμισε για μια στιγμή τον ουρανό με φως

Μα όλα όσα σχεδίαζα με ακρίβεια τις νύχτες
ήταν σκιές; Φαντάσματα; Ήταν αερικά;
ή μήπως ήταν της αυγής πλάσματα, Δροσουλίτες,
που φαίνονται και χάνονται τον χρόνο μια φορά;

Κι αν ήταν όσα έζησα μονάχα μια αυταπάτη
κρύβω μια αγέραστη ψυχή στη σάρκα που γερνά
κι αν είμαι αξεδίψαστος από ζωή κι αγάπη
κάτι μου λέει πως ποτέ, ποτέ δεν είν’ αργά

Δεν θέλω πράγματα φθαρτά , όλα τους μένουν πίσω
όλα τους είναι δανεικά... εκείνο που ζητώ:
να πάρω φόρα όση έμεινες ζωή να σε κερδίσω
να δω, ν’ ακούσω, να γευτώ, να αγγίξω, να οσμιστώ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2018