Αυτοκτονια στις 6:17 μ.μ

Δημιουργός: MASTER

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφιερωμένο στους γενναίους- δειλούς αυτόχειρες.

Στην άκρη του γκρεμού μόνος- όλοι τον έλεγαν τρελό.
Χόρευε ένα φανταστικό ζεϊμπέκικο- χωρίς μουσική.
Ένα ζεϊμπέκικο συρτό, βαρύ. Πολύ πονεμένο.
Σταμάτησε σα να τελείωσε ξαφνικά η μουσική.
Έστρεψε το πρόσωπό του στο χείλος του γκρεμού.
Είχε ιδρώσει- έγλειψε το πάνω χείλος του
και γεύτηκε τον ιδρώτα του- η τελευταία γεύση.
Έκλεισε τα μάτια και κράτησε στο νου του
την εικόνα με τον ήλιο να δύει- η τελευταία εικόνα.
Άκουγε μόνο, τώρα, τον ήχο ενός πουλιού…
Γεράκι ή αηδόνι; Δεν κατάλαβε- ο τελευταίος ήχος.
Οσφρήστηκε αργά. Μια δυνατή ρουφηξιά αγέρα
και η μυρωδιά της βρεγμένης γης- η τελευταία μυρωδιά.
Μόνο η αφή του ήταν ακόμα ενεργή.
Πατούσε στο χώμα, στα βράχια- ήταν ακόμα εκεί!
Ώσπου σταμάτησε κι αυτή να λειτουργεί…
Ήταν 6:17 μ.μ.- ο ήλιος δύει. Μια άθλια καληνύχτα
και μετά τίποτα…

Ιανουάριος 2004, Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2006