Μην αρνηθείς

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο αδυσώπητος ήλιος και το φώς
Έχουν τυφλώσει τους πέτρινους τοίχους
Τα κλειστά τους παράθυρα τρίζουν διαρκώς
Αλήθειες μιλούν με ξύλινους ήχους

Είναι δύσκολο να πιστέψω ούτε ρωτώ
Περιμένω το σύννεφο πότε θα βρέξει
Να πλημμυρίσω ως το λαιμό
Οπου νάναι άκου το θα τρέξει

Συγκρατώ το ξεψύχισμα μ ένα σανίδι
Και βγαίνω στη φρυγμένγη μου στεριά
Μοιάζει πιο εύκολο αυτό το ταξίδι
Παρα αν φυτρώνανε στους ώμους μου φτερά

Τώρα δεν ψάχνω στους τοίχους δεν ακούω φωνές
Γυρεύω υπολείμματα,ίχνη και σημάδια
Και κάποιες ξεθωριασμένες επιγραφές
Έναν ολόκληρο κόσμο στα σκοτάδια

Τώρα μια είναι η ελπίδα μου,να το πιστέψεις
Ως την πόρτα σου τα πόδια μου να με σύρουν
Όχι μην αρνηθείς να με μαζέψεις
Πριν ξεψυχήσουν τα όνειρα και γείρουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2018