Το μητρώο των συναισθημάτων/καλοκαιρινές μέρε

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

....4 αυγούστου έχω γενέθλια κι επηρεάζομαι γενικά απ' τον αύγουστο!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γεμίζουν οι μέρες χρώματα
και οι νύχτες αστραπές
στου χρόνου τα καμώματα
είμαστε πρωταθλητές

Το μουσκεμένο χώμα
που το είχε μουσκέψει ο ουρανός των δακρύων μου
το γέμισε ο ήλιος
με χιλιάδες ηλιαχτίδες, οδηγοί των αχαλίνωτων ονείρων

Ένα καλοκαίρι με έναν ουρανό γεμάτο ήλιους
δεξιά-αριστερά, υπάρχει κάτι που λάμπει πιο δυνατά κι από ένα ερωτευμένο αστέρι
μια βραδιά που ξαπλώνουμε στη ζεστή αμμουδιά
κι αγγίζουμε του φεγγαριού το ασημένιο χέρι

Γελάμε, κλαίμε, μα τίποτα από αυτά
δεν γράφονται στο μητρώο των συναισθημάτων
γιατί όλα είναι εφήμερα, αυθόρμητα κι αγνά
σαν τους ουρανούς των δικών μας αισθημάτων

Μια εκδρομή σε μια καινούργια θάλασσα
που τα κύματα λούζουν τους βράχους
ταξιδεύουμε με μια βάρκα που κρύβει τους βαθιούς μας πόθους
πόθους που γεννιούνται όταν η αγάπη μας αφήνει μονάχους

Η άμμος ζεστή σαν το φτερό ενός ερωτευμένου πουλιού
που το τραγούδι του είναι σημάδι ανήλιου απογεύματος
ταξιδεύουν μοναχικές καρδιές στην άκρη ενός γαλάζιου ουρανού
γεμίζουν οι σκέψεις βροχές και αδύναμες αστραπές

Στους κεραυνούς είμαστε δυνατοί
καίμε στο βωμό τους χιλιάδες αισθήματα που κρύβαμε μέσα μας καιρό
αγνοούμε ότι έχουμε ανάγκη στη ζωή
να λέμε που και που ένα μεγάλο σ' αγαπώ

Το βράδυ κοιμόμαστε στην αγκαλιά της αυγουστιάτικης βραδιάς
μας νανουρίζει μια μελωδία κιθάρας, απ' τη θάλασσα με τα μυστήρια
γεμίζει η νύχτα με κρυφούς ψίθυρους από καρδιάς
και ένα δάκρυ πασχίζει να αυλακώσει δυο αναψοκοκκινισμένα μάγουλα

ένα του ήλιου κι ένα του φεγγαριού
κι ένα του καυτού καλοκαιριού
οι μέρες αυτές δεν μπορούν παρά να φύγουν κι να έρθουν
όπως οι αγάπες, που έρχονται και μετά μακριά τρέχουν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2006