Αμαρτίες παλιές

Δημιουργός: Μολυβένιος Στρατιώτης, Δημήτρης Χρ. Κεσανλής

Και η Γη γυρίζει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η νύχτα των νεκρών, των παρανόμων, των τρελών σε λίγο φτάνει.
Χρώμα όλα αλλάζουν απ' τα σύννεφα που στάζουν μαύρο μελάνι.
Κι εσύ γυμνός μεσ' τη βροχή, λες τώρα μία προσευχή με δάκρυα στα μάτια.
Γιατί όλοι αυτοί που ήξερες, που αγαπούσες κι ένιωθες σε κάνανε κομμάτια.

Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Αμαρτίες παλιές στο μυαλό ξαναφέρνεις.

Και η Γη γυρίζει, σβούρα που σφυρίζει έναν τρελό σκοπό.
Μα όταν έρθει η ώρα και μας πάρει η κατηφόρα εγώ θα γελώ.
Θα γελώ με την κατάντια και τα όνειρα τα άδεια που αφήνω εδώ.
Για τον Ήλιο που θα σβήσει και τον κόσμο θα διαλύσει δεν ανησυχώ.

Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Αμαρτίες παλιές στο μυαλό ξαναφέρνεις.

Η νύχτα των νεκρών, των παρανόμων, των τρελών σε λίγο φτάνει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2018