Ψιμιδευτή κερά μου (μαντινάδες)

Δημιουργός: ΚαΤερίνη, Όπου φτάνει η σκέψη

Προσπάθησα να γράψω σωστά τα Κρητικά. Ελπίζω να μην έκανα πολλά λάθη. Δεκτές διορθώσεις!! :)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαντινάδες

Δε νταγιαντίζω το καημό
που μου ‘δωκες απόψε,
πάρε μαχαίρι Κρητικό
και τη καρδιά μου κόψε.

Μου ‘ταξες θα ‘ρθεις οψαργάς
κι ακόμη σ’ ανιμένω,
κουζούλανέ με ο καημός
κι αμοναχός μου μένω.

Μη τα θωρείς τα μάθια μου
ψιμιδευτή κερά μου,
θαρρεύγομαι και σ’ ακλουθώ,
σε θέλω στον οντά μου.

Αναστορούμαι στ’ ασκιανούς
κερά μου τη θωριά σου,
τσι μυρωδάτους τσι ανθούς
απού ‘χεις στη μαθιά σου.

Στο μεϊντάνι σα θα βγεις,
δε νταγιαντώ το νάζι
κι όπου τουλόγου σου πατείς
το χώμα αναστενάζει.

ΚαΤερίνη.
1.8.06


......................................



Για όσους δεν κατάλαβαν τα λόγια:

Δεν αντέχω τον καημό που μου έδωσες απόψε,
πάρε μαχαίρι Κρητικό και κόψε την καρδιά μου.

Υποσχέθηκες ότι θα έρθεις χθες το βράδυ κι ακόμα
περιμένω, με τρέλανε ο ερωτικός καημός και μένω μονάχος.

Μην με κοιτάς στα μάτια στολισμένη κυρά μου, γιατί
παίρνω θάρρος και σ’ ακολουθώ, σε θέλω, σε φαντάζομαι στη κάμαρά μου.

Σκέφτομαι, καθισμένος στους ίσκιους, την όψη σου κυρά μου
και τους μυρωδάτους ανθούς που έχεις στο βλέμμα σου.

Όταν βγεις στην πλατεία, δεν αντέχω να βλέπω το νάζι σου,
ακόμα και το χώμα που πατάς, αναστενάζει από τα κάλλη σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2006