6 Δημιουργός: ψιτ-ψιτ, oυουρτττττ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ανοιγω το παραθυρο να μπει μεσα σκοταδι
και μεσα στο σκοταδι μου να νιώσω πιο θεος
να σερνομαι στα ποδια μου γυρεοντας μου, χαδι
και να μου λεω ψεματα πως ειμαι ζωντανος
ανοιγω το παραθυρο να μπει πιο μεσα η νυχτα
και κατω απ τη βροχη της, να γινω ουρανος
να σταζει ολη πανω μου σα λερωμένη γλυκα
και να μου λεω ψεματα πως ειμαι ζωντανος
ανοιγω το παράθυρο να μεσα αγαπη
και μεσα στη σιωπη της, να γινω βρυχηθμός
να πεσω καταπανω της τωρα που ΄ναι κεφατη
και να μου λεει ψεματα πως ειμαι ζωντανος
___________________________________________________
ειμαι ένα μικρο
μυρμήγκι δυνατο
στη πλατη μου φορτώνω επανω
ολοκληρο βουνο
ποτε μου δεν κουραζομαι
ποτε μου δεν κοιμαμαι
μα μια φορα σαν ανθρωπος
θελω να ονειρευτώ
ειμαι ένα μικρο
μυρμήγκι ,διχως ποθο
κι αυτό που κανω πιο καλα
είναι το να μη νιωθω
καρδια δεν ξερω αν μου ΄βαλαν
μα τι ζωη να ζησω
αν δεν μπορεσω μια φορα
και ΄γω να αγαπησω
δεν μου ΄δωσαν φωνη
και ετσι δεν μιλω
ουτε πνευμονια μου ΄δωσαν
ανασα για να πιω
μα πνίγομαι κι αναθεμα
υπαρχη μια στιγμη
που σαν το λυκο μου ΄ρχεται
ν΄ αφησω μια κραυγη
_____________________________________
δεν ειμαι μες το ματι σας
ουτε κυλω σαν δακρυ
ειμαι πανω στη πλατη σας
το μαυρο προβατακι
δεν ειμαι στο στομα σας
στα σαλια από κατω
ειμαι μεσα στα σκελια σας
σε αναβραζων λάκκο
δεν ειμαι μες τα νυχια σας
ουτε σας φαγουριζω
ειμαι μπαρμπερης της καρδιας
για να σας την ξυριζω
δεν ειμαι μεσα στο κελι
που φτιαξατε να παω
ειμαι μεσα στα δοντια σας
και από κει γελαω
_________________________________________
Μαθαίνω πώς να πνίγομαι
Πώς να μην ανασαίνω
Μαθαίνω πώς να σέρνομαι
Και να ΄μια θλιβερός
Μαθαίνω πως να γλείφομαι
Και ετσι να χορταίνω
Που πάντα ειμαι υπάκουος
Να νιώθω τυχερός
Μαθαίνω σαν κοιτάζομαι
Να βλεπω στον καθρεφτη
Αυτόν που μου χαμογελα
Να είναι πιο νεκρος
Μαθαινω να μην καιγομαι
Να ειμαι ολος σταχτη
Μαθαίνω να ΄μια απ ολους σας
Εγω ο πιο σκυφτος
Μαθαινω πώς να γδερνομαι
Να με ΄χω παντα αχτι
Και πανω στο τσιγκελι μου
Να μπαίνω μοναχος
Μαθαινω σαν κοιτάζομαι
Να βλεπω στον καθρεφτη
Αυτόν που μου χαμογελα
Να ΄ναι πιο αδειανός
____________________________________
Φέρνω το κόσμο στο αυτί – τον κάνω σκουλαρίκι
Για να μου πει όταν τον ρωτώ
Μέσα του γιατι δε χωρώ
Που ΄μια το δόλιο ένα μικρό
Και μοναχό σπουργίτι
Κι αυτός μου λέει και μου γελά
Πελώριος – καμπίσιος
‘’πολύ θα σ΄ήθελα εδώ
Μα ΄σαι παραπανίσιος’’
Φερνω στα χειλη το Θεο – για τον κανω λεξη
Για να μου πει σαν τον ρωτω
Μεσα του γιατι δεν χωρώ
Που ΄μια αιώνια μοναχό
Σκοτάδι διχως φέξη
Κι αυτος μου λεει και γελα
Καταλευκος σα χιονι
‘’το σκότος σου, καλο είναι μα…
Το ασπρο μου, λερώνει’’
Φέρνω τον έρωτα κοντα – στα ματια να τον βλεπω
Για να μου πει όταν τον κοιτω
Μεσα του γιατι δεν χωρω
Σαν τον ρωταω με καημό
..καρδιά εγω δεν έχω ;
Κι αυτος μου λεει και γελα
Κοιταζοντας τη λιστα
‘’ πολύ θα σ ΄ηθελα αλλα
Κι αποψε ειμαι φισκα’’
__________________________________________________
μην αναπνέετε κοντα μου
μη μ αγγίζετε σας λεω κι αιντε παψτε να μ ακουτε
μην ακουμπατε τη καρδια μου
και αφήστε με μοναχο
να χορτάσω τη χαρα μου
απ το κεφι μου μη πιειτε
και σταθείτε μακρυα μου περα κει στην άλλη οχθη
μην ακουμπάτε τη φωτια μου
γιατι όλα είναι δικα σας
μα αυτή είναι δικια μου
μην πατάτε τη σκια μου
μη με βλέπετε γελοιοι κι ουτε εγω θα σας κοιταζω
μακρυα απ τη στριγκλιά μου
μονο αυτή μου εχει μεινει
να την πινω και να σκάζω
Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2018 |