Η μάχη

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακούω στη νύχτα ψύθιρους παλιούς,
οπου το παθος τους δεν έχει μέτρο,
τα φύλλα θροίζουν με ανέμους κρυφους,
την κόψη ακονίζουν και πονόντας γελούν.

Μόλις τα πάρει ο αέρας του χρόνου,
και τα φέρει γοργά ξαφνικά στο παρον,
ισως ανοίξουν ξανά τις πληγές μου,
και κυνηγήσω μαζί τους ότι ποθώ.

Αν έρθει ένα βράδυ που μυρίζει βροχή,
διέκρινε λίγο την οσμή αστραπής,
κάπως έτσι μια νύχτα με βήμα αργό,
θα δαμάσω το φώς της το τόσο υγρό.

Δε χωράνε στη νίκη παθιασμένες φωνές,
η δύναμή της συνθλίβει τεντωμένες χορδές,
δεν ακούς την σφαίρα που σε παίρνει ποτέ,
μόλις φύγει η νύχτα, δεν θυμάσε το χθές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2018