Ζωή εν αταξία

Δημιουργός: Χρήστος Κωστελίδης, Χρήστος Κωστελίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπασμένα κομμάτια
στο χώμα πεταμένα
κι οι καημοί δεμάτια
στα στήθια στοιβαγμένα

Αδιέξοδα μονοπάτια
τις καρδιές φτερουγίζουν
στην άμμο χτίζουν παλάτια
προσδοκούν και ελπίζουν

Μετέωρο στέκει το βήμα
για το πίσω ή το μπροστά
και οι σκέψεις σκάνε σαν κύμα
για το μαζί και χωριστά

Στου φεγγαριού το κάλεσμα
όλα πίσω μου αφήνω
και μ’ ένα σου αγκάλιασμα
τον γκρίζο κόσμο σβήνω

Να σε μυρίσω καρτερώ
χρυσάνθεμο και κρίνο
της λησμονιάς σου το νερό
να έρχομαι να πίνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2018