Θα έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, πέρασα λίγες μέρες πριν από το μαρτυρικό Μάτι, είναι μια παρηγοριά για εμένα τούτο το άσπρο χαρτί. σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Θα έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο.
Μα εδώ ακόμα μυρίζει κάπνα και ερημιά.
Σκελετωμένα, ξεχαρβαλωμένα σπίτια, ίδια με την πιο
εφιαλτική μας νύχτα.
Θα έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο, ριζά στο πεύκο
της δημιουργίας.
Κι όλοι περνούν και λεν τι κρίμα.
Κι όλοι περνούν και λένε θεέ μου.
Λες κι ο θεός οδηγεί στο έγκλημα τα χέρια του ανθρώπου.
Γυμνό κρανίου τόπος, το Μάτι του αφανισμού.
Να θυμίζει ότι κάποτε εδώ ζούσαν γελαστοί άνθρωποι.
Ευτυχισμένα παιδιά.
Κι όλοι νομίζουν πως ξεχάσαμε, συνεχίζουμε, βαδίζουμε,
στην χώρα των θριάμβων και της ατιμωρησίας.!
Πέσαν τα φώτα από τα γυαλιά του απόλυτου, επαίσχυντου ψεύδους.
Μείναν δυο μουσαμάδες να κρέμονται στο παράθυρο.
Τα παιδιά ταξίδεψαν, φύγαν ψηλά στ` αστέρια κι` έμειναν της
ζωής μας τα νυχτέρια.
Κι όλοι λεν, μην θυμάσαι, ξέχνα, είχε πολλά πεύκα ο τόπος.
Κι όλοι συνεχίζουν...
Μα εδώ στάχτη, τ` ανθρώπινα μυρίζουν.
Στάχτη, φωτιά και καπνός να σκεπάζει τις αμαρτίες όσων κοιμούνται
ήρεμα, σαν να μην έφυγαν οι ψυχές.
Τόσες ζωές κι ούτε ένα κερί στην εκκλησιά, ούτε ένα καντήλι στη
γωνιά, κει που κάποτε ήταν το εικονοστάσι.
Τ` άδικο γιορτή σ` ένα έγκλημα δίχως τιμωρία! μήτε ένας, μήτε ένας
δεν έφταιξε κι όλοι τραβούν τους δρόμους της επιτυχίας.
Εκεί στα καρβουνιασμένα πεύκα, τρέχει μαύρη βροχή ανακατεμένη
με τα βουβά δάκρυα μας.
Κι ούτε ένα κυκλάμινο στη γης.
Παρηγόρια για το νέο, τ` όμορφο που θα έρθει.
Ζουν αλήθεια οι ψυχές ? σε τόσο άδικο.
Πως ζουν σαν δεν δικαιωθούν!
99 ψυχές που έφυγαν τόσο μαρτυρικά μια μέρα του Ιούλη.
Όλοι λεν, μην θυμάσαι, προχώρα, η ζωή κυλά, κυλά....στη πηχτή λάσπη
που μας φτιάξανε.
Κυλά στους ανύπαρκτους νόμους!
Κυλά στης θριαμβολογίας τους δρόμους!
Κι ούτε τσίπα, ούτε συνείδηση, των σπουδαίων και τρανών, της Πολιτείας.
Μόνοι φτιάχνουν τους νόμους, τον Ιούλη έκαψαν τις ψυχές στο Μάτι, αύριο
ας κάψουν άλλες τόσες.
Κι εσύ να ψάχνεις ένα κυκλάμινο.
Να το ακουμπήσεις ευλαβικά στα παιδικά τα μνήματα, στις ζωούλες που
δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Γύρε κοιμήσου καλή μου, γύρε κοιμήσου....
Και έχε μια ελπίδα στο Θεό.
Να έχει το έγκλημα, τιμωρία.

9-10-2018-
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2018