Παραμύθι

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"Πώς να χωρέσει ο νους και το χαρτί
Το πόνο μίας αγάπης σαν χαθεί
Και πως τελειώνει;"


Χρώματα αλλάζει ο ουρανός καθώς διαβαίνει
Τις νύχτες να μαζέψει τα άστρα
Μες στο πλεκτό της το καλάθι ακουμπισμένη
Η ζωή της και λουλούδια για τη γλάστρα

Σαν την είδε δακρυσ’ απ’ την ομορφιά της
Και γονατιστός ένα αστέρι της ζητάει
Ανοίγει την απαλή την αγκαλιά της
Και τα μαλλιά του με τ’ αστέρι ακουμπάει

Χέρι με χέρι κοιτάζουν το φεγγάρι
Που λιγότερο φωτίζει απ’ την καρδιά τους
Κοιμούνται πάνω στο ίδιο μαξιλάρι
Και ερωτά σκορπούν τα σώματά τους

Οι χειμώνες καθώς φέρνουν καλοκαίρια
και ο καιρός που δείχνει πεισματάρης
κλέβει το φως από τα λαμπερά αστέρια
σαν καλπάζει μες στη νύχτα καβαλάρης

ασήμι σκορπάει στα όμορφα μαλλιά της
μα αυτός σφιχτά το χέρι της κρατάει
αγάπη μέσα στη ζεστή την αγκαλιά της
θαρρώ πιότερη από πριν τώρα χωράει

μα μια νύχτα που δε μοιάζει με τις άλλες
σαν ταξιδιώτης φτάνει μες στο σκοτάδι
όπως γλιστράνε τις βροχής οι στάλες
το παγωμένο του σκορπά ο χάρος χάδι

και το φιλί στα χείλη της παγώνει
και χαράζουν την αυγή τα δάκρυά του
την αγάπη o θάνατος λεν δεν τελειώνει
μα πώς να αντέξει τέτοιο πόνο η καρδιά του

σβήνει τα αστερία και τα μάτια του σφιχτά
κρατά το χέρι της και δίπλα της ξαπλώνει
την καρδιά του η αγάπη σταματά
και χέρι χέρι η ζωή τους τελειώνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2006